Kamienica zlokalizowana w obrębie Starego Miasta wpisanego na listę UNESCO, w większości zachowała elementy pierwotnego układu wnętrza oraz oryginalne elementy wystroju kamieniarskiego z okresu jej powstania.

Historia

Kamienica powstała w 2 ćw. XIX w., na terenie starszej zabudowy z XVII w. Początkowo kamienica była użytkowana jako hotel „Europejski”, w okresie międzywojennym należała do rodziny Dolcherów. Po II wojnie światowej przejęta przez Skarb Państwa, w 1993 r. skomunalizowana. Gruntowny remont wykonano w latach 1971-73 wg proj. A. Hołocińskiego i Z. Kropisza, m.in. wymieniono pokrycie dachu oraz drewniane stropy na ogniotrwałe, wybudowano nową klatkę schodową, wymieniono stolarkę i blacharkę.

Opis

Kamienica położona w obrębie Starego Miasta, w kwartale zwartej zabudowy ograniczonym ulicami Grodzką, Grecką, Ormiańską i Bazyliańską. Kamienica w zwartej zabudowie, frontem zwrócona na południe do ulicy Grodzkiej. Założona na planie zbliżonym do kwadratu, dwutraktowa, z przelotową sienią, w której usytuowana klatka schodowa. Kamienica wzniesiona z cegły (fundamenty z kamieni wapiennych i cegieł), otynkowana, dwukondygnacyjna, podpiwniczona, przykryta dachem dwuspadowym z lukarnami. Dachy kamienicy przykryty blachą. Elewacje kamienicy dwukondygnacyjne. Południowa od frontu niesymetryczna, 4 – osiowa, na cokole. W drugiej osi od zachodu półkoliście zamknięty otwór bramowy z ozdobną szeroką opaską i pseudoimpostami. Parter obu elewacji oddzielony od wyższej kondygnacji płaskim gzymsem kordonowym, całość zwieńczona bogato profilowanym gzymsem koronującym. Na pierwszym piętrze okna w płaskich opaskach z gzymsami podokiennymi na wspornikach. Elewacja północna tylna również niesymetryczna, 4-osiowa, na cokole, przedzielona gzymsem kordonowym i zwieńczona profilowanym gzymsem koronującym, z oknami bez dekoracji. Przelotowa brama zwieńczona łukiem odcinkowym. Pierwotny układ wnętrza kamienicy dobrze czytelny.

Dostęp do zabytku ograniczony.

Oprac. Ewa Prusicka, OT NID w Lublinie, 22-02-2018 r.