dom - Zabytek.pl
Adres
Zamość, Ormiańska 7
Lokalizacja
woj. lubelskie, pow. Zamość, gm. Zamość
Historia
W miejscu obecnej kamienicy w 1591 r. stał parterowy dom drewniany należący do Stanisława Bednarza. Przy końcu XVII w. działka po pożarach miasta była pusta, należała do Mariusza Kirkorowicza. Po odbudowie domu, został on ponownie spalony w wielkim pożarze miasta z 1827 roku, a być może już podczas oblężenia twierdzy w latach 1809 i 1813. Kamienica murowana powstała w 1 poł. XIX w., jako budynek kalenicowy, o cechach architektury postklasycystycznej, zgodnie z zaleceniem Wielkiego Księcia Konstantego z 1827 r. odnośnie nowej zabudowy miasta-twierdzy. W XX w., aż do II wojny św., kamienica była własnością żydowską. Po 1954 r. przejęta została przez Skarb Państwa, w latach 90. XX w. została skomunalizowana. Gruntowny remont z pełnym zakresem prac konserwatorskich przeprowadzono w latach 1971-73 wg proj. A. Hołocińskiego i Z. Kropisza, m.in. przemurowano ściany, adaptowano poddasze do celów mieszkalnych, połączono mieszkania na piętrze i poddaszu sąsiedniej kamienicy nr 5 z klatką schodową, wymieniono pokrycie dachu i stolarkę.
Opis
Kamienica położona w obrębie Starego Miasta, w kwartale zwartej zabudowy ograniczonym ulicami Grodzką, Grecką, Ormiańską i Bazyliańską, frontem jest zwrócona na północ do ulicy Ormiańskiej. Założona została na planie prostokąta. Jest to budynek trzytraktowy, dwudzielny. Wejścia do budynku (sieni) znajduje się na parterze z bramy przejazdowej kamienicy Ormiańska 5. W sieni klatka schodowa udostępnia dojście do piwnicy, na drugą kondygnację i użytkowe poddasze oraz do pomieszczeń sąsiedniej kamienicy Ormiańska 5 ma poziomie piętra i poddasza. Jest również dodatkowe wejście od strony ulicy do pomieszczenia w przednim trakcie parteru budynku. Kamienica została wzniesiona z cegły i otynkowana. Jest to budynek dwukondygnacyjny z mieszkalnym poddaszem, podpiwniczony, przykryty dachem dwuspadowym pobitym blachą, z dwiema drewnianymi lukarnami umieszczonymi w połaci przedniej i dwiema drewnianymi w połaci tylnej. Elewacje frontowa i tylna są dwukondygnacyjne, symetryczne. Frontowa północna jest dwuosiowa: z niskim płaskim cokołem, gzymsem kordonowym oddzielającym dwie kondygnacje, zwieńczona niewielkim pasem fryzu i profilowanym gzymsem koronującym. Na parterze znajdują się jednoskrzydłowe drzwi i okno witrynowe wsparte na gzymsie podokiennym. Okna piętra umieszczono na podokiennikach wspartych kostkowymi kroksztynami. W połaci dachowej na osi zach. znajduje się lukarna-facjatka, zaś na wsch. lukarna dymnikowa. Elewacja tylna południowa jest również na parterze i piętrze dwuosiowa i symetryczna. Od wschodu została ograniczona skarpą, która sięga dachu. Parter posadowiony na wysokim płaskim cokole, został oddzielony od piętra prostym gzymsem kordonowym, a całość elewacji zwieńczona szerokim gzymsem koronującym. Otwory okienne są bez obramień i podokienników. W partii dachu znajdują się dwie niewielkie lukarny dymnikowe.
Dostęp do zabytku ograniczony.
Oprac. Ewa Prusicka, OT NID w Lublinie, 06.07.2018 r.
Rodzaj: budynek mieszkalny
Styl architektoniczny: klasycystyczny
Materiał budowy:
ceglane
Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków
Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_06_BK.4293, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_06_BK.395377