Kolekcje - Zabytek.pl
Siedziby ziemiańskie składające się z dworu lub pałacu otoczonego parkiem położone w sąsiedztwie zabudowy podwórza folwarcznego stanowią nieodłączny element krajobrazu kulturowego Wielkopolski. Są jego ozdobą i sercem dla całej okolicy.
Kolekcja prezentuje grodziska i cmentarzyska będące pozostałościami tzw. Grodów Czerwieńskich, historycznego terytorium z okresu kształtowania się początków Polski piastowskiej w X-XIII w., obejmującego obecnie południowy obszar województwa lubelskiego.
Teodor Marian Talowski zaliczany jest do najznamienitszych polskich architektów przełomu XIX i XX w, określany prekursorem polskiego neoromantyzmu w architekturze. Znany jest jako autor eklektycznych budowli wykazujących zadziwiające bogactwo form, łączących w sobie w niezwykle malowniczy sposób elementy wielu stylów.
Na mocy pokoju westfalskiego, kończącego wojnę trzydziestoletnią (1618-1648), cesarz Ferdynand III został zobowiązany do wyrażenia zgody na budowę przez ewangelików w swoich śląskich księstwach dziedzicznych w Głogowie, Jaworze i Świdnicy po jednym kościele.
Zespół nekropolii – cmentarzy wojennych, w których pochowano żołnierzy wielu narodowości poległych podczas krwawych walk w Galicji Zachodniej w latach 1914-1915 jest charakterystycznym elementem krajobrazu kulturowego województw podkarpackiego i małopolskiego.
W 1604 r. Zebrzydowski, będąc pod wpływem dzieła Christiana Kruik van Adrichema (łac. Christianus Crucius Adrichomius) pt. Theatrum Terrae Sanctae, postanowił ufundować pierwszą w Polsce kalwarię, wzorowaną na układzie przestrzennym Jerozolimy z czasów Jezusa.
Budownictwo drewniane jest nieodłącznym elementem polskiej wsi. Niezwykła malowniczość, integracja z krajobrazem i prostota formy drewnianych świątyń województwa świętokrzyskiego urzeka, dając poczucie zetknięcia się ze światem, który przeminął.
W 1922 r., po plebiscycie i III powstaniu śląskim, zostało utworzone województwo śląskie stanowiące autonomiczną jednostkę II RP. Wówczas to najmniejsze w skali ówczesnego kraju województwo składało się z ośmiu powiatów, jednego okręgu miejskiego i dziewięciu miast tj.: Chorzowa, Katowic, Świętochłowic, Bielska, Rybnika, Cieszyna, Tarnowskich Gór, Pszczyny oraz Lublińca. Siedziba władz znajdowała się w Katowicach. Województwo śląskie posiadało własny parlament – Sejm Śląski oraz odrębny Skarb Śląski. Co więcej, m.in. dzięki przemysłowi górniczemu i hutniczemu, województwo śląskie było najbardziej rozwiniętym i jednocześnie najbogatszym obszarem w międzywojennej Polsce.
Kolekcja prezentuje region wielowiekowej działalności kulturowej i technicznej człowieka grupujący teraz pozostałości XIX-wiecznych założeń i obiektów przemysłowych – powstałych w dobie rodzącego się nowożytnego przemysłu na ziemiach polskich.
Prawie do poł. XIX w. Podlasie było światem niemal wyłącznie zbudowanym z drewna. Tutejsi donatorzy i działający na ich rzecz budowniczowie wznosili świątynie z drewna, które kunsztem artystycznym próbowały dorównać budownictwu murowanemu.
Budownictwo drewniane jest charakterystycznym elementem krajobrazu kulturowego Polski. Podkarpacie zaś jest regionem, gdzie drewnianych, pochodzących z wielu okresów obiektów zabytkowych zachowało się bardzo dużo.
Drewniana architektura sakralna w województwie śląskim stanowi jeden z cenniejszych i ciekawszych przykładów dziedzictwa tego regionu. Świadczy o tym znacząca ilość zachowanych na tym obszarze kościołów drewnianych będących zabytkami o dość jednolitym charakterze.