Kolekcje - Zabytek.pl
Teodor Marian Talowski zaliczany jest do najznamienitszych polskich architektów przełomu XIX i XX w, określany prekursorem polskiego neoromantyzmu w architekturze. Znany jest jako autor eklektycznych budowli wykazujących zadziwiające bogactwo form, łączących w sobie w niezwykle malowniczy sposób elementy wielu stylów.
Fenomen lokalnej architektury z 1 poł. XVII w., określany mianem „renesansu lubelskiego”, jest przejawem ówczesnego gospodarczego znaczenia tego regionu oraz zwycięstwa nowego renesansowo-manierystycznego stylu architektonicznego nad gotykiem.
Ratusz, jako budowla monumentalna i reprezentacyjna, od zawsze był znakiem siły i samorządności miasta. Kolekcja pokazuje ratusze miast województwa opolskiego, które mogą być budynkami z ciekawą historią, intrygującymi legendami i niebagatelną architekturą.
Kujawy były silnie związane historycznie i artystycznie z początkami państwa polskiego. Na kujawskim szlaku romańskim prowadzącym z Mogilna, przez Strzelno, Kruszwicę do Inowrocławia znajdują się najwybitniejsze dzieła architektury romańskiej w Polsce.
Drewniane i murowane kościoły Polskiego Spisza - krainy historycznej pod Tatrami, która znajduje się pomiędzy granicą państwową, a biegiem rzek Białki i Dunajca - to kolekcja 8 obiektów cennych pod względem historii, architektury i wyposażenia.
Bogata grupa zabytkowych kościołów drewnianych w województwie lubuskim o unikatowych walorach kulturowych i historycznych liczy około sześćdziesięciu obiektów i jest świadectwem różnorodnej historii terenów dzisiejszego województwa lubuskiego.
Prawie do poł. XIX w. Podlasie było światem niemal wyłącznie zbudowanym z drewna. Tutejsi donatorzy i działający na ich rzecz budowniczowie wznosili świątynie z drewna, które kunsztem artystycznym próbowały dorównać budownictwu murowanemu.
Drewniana architektura sakralna w województwie śląskim stanowi jeden z cenniejszych i ciekawszych przykładów dziedzictwa tego regionu. Świadczy o tym znacząca ilość zachowanych na tym obszarze kościołów drewnianych będących zabytkami o dość jednolitym charakterze.
Nierozłącznym elementem krajobrazu miast i miasteczek Podkarpacia, obok drewnianych kościołów i cerkwi, są synagogi – materialne świadectwo wielowiekowej obecności Żydów na tych terenach. Wznoszone według ścisłych reguł, w zależności od wielkości i majętności gminy żydowskiej, mniej lub bardziej rozbudowane i dekorowane. Zwykle na zewnątrz skromne, a we wnętrzu bogato wyposażone i ozdobione.
Dominium warmińskie, otoczone przez ziemie protestanckie, było kształtowane przez katolicką tożsamość i związek z Rzeczpospolitą, o czym świadczą kościoły pielgrzymkowe o wartościowej architekturze, powiązanej z krajobrazem i bogatym wyposażeniem.
Po 1873 r. nastąpił znaczny rozwój wsi Zakopane jako miejscowości turystycznej, związanej z lecznictwem klimatycznym. Ożywienie turystyczne pociągnęło za sobą zorganizowaną działalność budowlaną, mającą na celu zagospodarowanie nowego uzdrowiska.
Wiek XIX był czasem ścierania się sztuki zastanej, tradycyjnej z awangardową, odkrywania nowych trendów, w końcu był czasem buntu wobec skostniałych zasad sztuki akademickiej. Rewolucja, jaka się w tym czasie dokonała odrzuciła tworzenie sztuki na podstawie obserwacji dzieł wielkich mistrzów przeszłości. W efekcie tego przewartościowania przez długi czas akademizm, a najbardziej sztuka kościelna, były niedoceniane i zapomniane.