Kolekcje - Zabytek.pl
Kolekcja prezentuje region wielowiekowej działalności kulturowej i technicznej człowieka grupujący teraz pozostałości XIX-wiecznych założeń i obiektów przemysłowych – powstałych w dobie rodzącego się nowożytnego przemysłu na ziemiach polskich.
Obok murowanych świątyń o zróżnicowanych stylach drewniane i ryglowe kościoły Wielkopolski stanowią charakterystyczny wyróżnik regionu. Swoją obecnością wzbogacają krajobraz osadniczy oraz są niezwykle cennym elementem dziedzictwa kulturowego Wielkopolski.
Budownictwo drewniane jest charakterystycznym elementem krajobrazu kulturowego Polski. Podkarpacie zaś jest regionem, gdzie drewnianych, pochodzących z wielu okresów obiektów zabytkowych zachowało się bardzo dużo.
Na terenie całego województwa śląskiego, znajduje się kilkadziesiąt zabytkowych obiektów i zespołów architektury rezydencjonalnej, w tym większych założeń pałacowo-parkowych. Obecnie charakteryzują się one zróżnicowanym sposobem użytkowania i stanem zachowania. Zazwyczaj są to budowle zlokalizowane poza granicami miast, na terenach gmin wiejskich, usytuowane w otoczeniu parków i terenów zieleni. W pobliżu niektórych z nich znajdują się zachowane do dzisiaj zabudowania dworskie.
Gotycka architektura sakralna z terenu Żuław to w większości skromne, jednonawowe kościoły będące przejawem lokalnego budownictwa, które w specyficznym obszarze Delty Wisły musiało się mierzyć z dużymi ograniczeniami terenowymi i materiałowymi.
Najlepiej zachowane, a zarazem najciekawsze pozostałości zamków książąt mazowieckich na terenie Mazowsza w jego historycznych granicach znajdują się w Płocku, Czersku, Ciechanowie, Sochaczewie, Rawie Mazowieckiej, Liwie i Warszawie.
Kolekcja prezentuje grodziska i cmentarzyska będące pozostałościami tzw. Grodów Czerwieńskich, historycznego terytorium z okresu kształtowania się początków Polski piastowskiej w X-XIII w., obejmującego obecnie południowy obszar województwa lubelskiego.
Dominium warmińskie, otoczone przez ziemie protestanckie, było kształtowane przez katolicką tożsamość i związek z Rzeczpospolitą, o czym świadczą kościoły pielgrzymkowe o wartościowej architekturze, powiązanej z krajobrazem i bogatym wyposażeniem.
Województwo lubuskie obfituje w rozmaite przykłady budownictwa obronnego: wieże rycerskie, zamki, dwory, kościoły obronne oraz obiekty chroniące osady, miasta lub państwa jak palisady, wały ziemne, mury obronne, łańcuchy twierdz czy linie umocnień.
Po 1873 r. nastąpił znaczny rozwój wsi Zakopane jako miejscowości turystycznej, związanej z lecznictwem klimatycznym. Ożywienie turystyczne pociągnęło za sobą zorganizowaną działalność budowlaną, mającą na celu zagospodarowanie nowego uzdrowiska.
Fenomen lokalnej architektury z 1 poł. XVII w., określany mianem „renesansu lubelskiego”, jest przejawem ówczesnego gospodarczego znaczenia tego regionu oraz zwycięstwa nowego renesansowo-manierystycznego stylu architektonicznego nad gotykiem.