Wycieczki - Zabytek.pl
Położone w Sudetach Środkowych Góry Kamienne to miejsce niezwykłe. W ich krajobrazach można podziwiać dno morza sprzed ponad 300 mln lat, relikty procesów wulkanicznych zaszłych w trakcie transformacji dna morskiego w góry oraz miejsca pradziejowego i średniowiecznego zagospodarowania gór przez ludzi. W XIII wieku Śląsk przeżywa intensywną przemianę ustroju społecznego i gospodarczego. Z inicjatywy Piastów śląskich lokowane są liczne miasta i wsie. Nowej sieci osadniczej towarzyszy rozbudowa połączeń komunikacyjnych, a interesów książęcych strzegą rycerze-kasztelani osadzani w budowanej wówczas sieci zamków. Zamki, będące widocznym znakiem władzy książęcej, wznoszono zarówno przy miastach, jak i w dobrach wiejskich, gdzie stawały się centrami zarządu gospodarczego posiadłości książęcych. Zdecydowanie najlepiej znanymi są do dziś istniejące zamki - a w szczególności Zamek Grodno. Nie jest on jednak jedynym, a rycerze rozbójnicy w historii często wykorzystywali większość z nich.
Propozycja trasy szlakiem zabytków Ziemi Namysłowskiej. Trasa "brązowa" biegnie w dużej mierze przez obszar gminy Domaszowice. Rozpoczyna się w Gręboszowie, a swój koniec ma w Woskowicach Małych.
Na terenie obecnego województwa łódzkiego funkcjonowało ponad 70 cmentarzy żydowskich. Zakładane były najczęściej w XIX w., choć kilka ma starszą metrykę Dokładne informacje o cmentarzach oraz zwyczajach pogrzebowych można znaleźć mi. na stronie internetowej: https://sztetl.org.pl/pl/tradycja-i-kultura-zydowska/religia/cmentarze-zydowskie-w-polsce-najwazniejsze-informacje W czasie II wojny światowej wszelkie przejawy materialnego dziedzictwa Żydów były przez hitlerowców systematycznie niszczone. Ten los spotkał także nekropolie, gdzie odbywały się egzekucje, a elementy zdewastowanych przez Niemców nagrobków wykorzystywano np. do utwardzania nawierzchni dróg. Po zakończeniu działań wojennych po niektórych cmentarzach nie pozostał ślad ( usytuowanie kilku pozostaje do dziś nieustalone) a na ich terenie wzniesiono budynki. Część przetrwała w stanie szczątkowym. Pozbawione opieki, często położone na uboczu, ulegały dalszemu zniszczeniu, niekiedy służąc jako źródło pozyskiwania materiału budowlanego. Na szczęście dla miłośników kultury żydowskiej i potomków dawnych mieszkańców, zachowały się też nekropolie w stosunkowo dobrym stanie. Większość z nich jest ogrodzona i na co dzień zamknięta, dlatego przed zaplanowaniem wycieczki dobrze jest uzyskać zgodę na zwiedzanie bezpośrednio u opiekunów lub w łódzkiej Gminie Żydowskiej. W dniach, w których wypadają święta żydowskie, zwiedzanie nie jest możliwe. Na terenie cmentarzy żydowskich obowiązuje szereg zasad, których należy przestrzegać. Mężczyźni powinni nosić nakrycia głowy. Nie należy jeść i pić, zbierać roślinności ani naruszać ziemi. Kirkuty warto odwiedzić, aby poznać kulturę i zwyczaje żydowskie ale także by obejrzeć piękne przykłady sztuki sepulkralnej, pełne złożonej symboliki. Są to miejsca niezwykle malownicze, wprowadzające w nastrój skupienia i refleksji. Stanowią źródło inspiracji dla miłośników fotografii. Wycieczka została podzielona na kilka części. Ujęte w niej zostały cmentarze wpisane do rejestru zabytków ale w każdej części w rubryce "ogólny opis wycieczki" wymienione są niektóre położone w okolicy a zachowane cmentarze nie znajdujące się w rejestrze zabytków. Po uwzględnieniu ich w trasie zwiedzania, czas wycieczki może znacznie się wydłużyć. Pierwsza propozycja i dotyczy zwiedzania cmentarzy w Łodzi i Kutnie. Pierwszy, to jedna z najlepiej zachowanych w województwie i największej w kraju nekropolia żydowska. Wizyta tu zajmie przynajmniej kilka godzin, ale wiele osób wraca przez kilka dni. Ogromny kontrast ze stanem łódzkiego stanowią relikty cmentarza kutnowskiego. W czasie tej wycieczki warto odwiedzić także kirchole w: Zgierzu (ul. H.Barona), Krośniewicach ( ul. Poznańska) i Żychlinie (ul. Łukasińskiego). Wówczas czas jej trwania należy oszacować na dwa dni.
Ziemia raciborska to istna perełka Śląska, Wywodzi się z niej nie jedna śliczna gąska. Moją propozycją jest więc Raciborza zwiedzanie, Nie ma czasu na zwlekanie! Wycieczka będzie jednodniowa, Czeka Nas wszystkich ogromna przygoda. Udamy się śladami Jana III Sobieskiego, Ale i poznamy Mieszka Pierwszego Plątonogiego. Na wycieczkę udamy się pieszo, Niech się dzieci przyrodą raciborską nacieszą. Skorzystamy także z samochodu, Gdy poczujemy troszkę jesiennego chłodu. Zapraszam więc na Raciborza zwiedzanie, Oprowadzą Nas po mieście prawdziwi Ślężanie. Przygotujcie się na morze atrakcji, Zobaczycie rodowitych Raciborzan w akcji. Nie zabraknie też śląskich smakołyków, Doskonałych dla nawet wymagających przełyków. Zaczynamy więc zwiedzanie i Raciborza celebrowanie! CEL GŁÓWNY WYCIECZKI: 1. Zapoznanie się z architekturą ścisłego centrum Raciborza. CELE SZCZEGÓŁOWE WYCIECZKI: 1. Zwiedzanie wybranych zabytków aglomeracji raciborskiej. 2. Poznanie najważniejszych postaci historycznych związanych z regionem takich jak: Mieszko I Plątonogi, Jan III Sobieski, książęta raciborscy, oraz inni. 3. Zakosztowanie smaków i specjałów Raciborszczyzny takich jak: Hekele, czyli śląska sałatka śledziowa po raciborsku, Wodzionka po bieńkowicku, Żurek na wędzonce po rudyszwałdzku, Raciborski strudel mięsny, Kurczak w galarecie po raciborsku, Auszpik po raciborsku, Kołocz raciborski. 4. Odpoczynek w pełnym zieleni parku zamkowym nad Odrą. 5. Zapoznanie z budynkami użytkowymi miasta Racibórz. DLACZEGO RACIBÓRZ? Racibórz jest miastem niezwykle spokojnym, w którym można zarówno odpocząć na łonie natury, jak i skorzystać z bardzo dobrze rozwiniętej bazy kulturalnej. Liczne zabytki miasta, a także nietuzinkowa architektura sprawiają, że Racibórz łączy w sobie wszystkie cechy turystycznej destynacji godnej polecenia dla osób w każdym wieku. Bogata historia regionu, ekologiczny charakter miasta, smaczna kuchnia i otwartość mieszkańców, sprawiają, że jest to zielona perełka Śląska, którą trzeba zobaczyć. UWAGA PRAKTYCZNA: Aby wycieczka sprawiała maksymalną radość, w miesiącach letnich warto zaopatrzyć się w butelkę z wodą, okulary przeciwsłoneczne i odzież chroniącą przed słońcem. Trzeba mieć na uwadze, że Racibórz leży w Kotlinie Raciborskiej, a na klimat duży wpływ mają ciepłe masy powietrza, które napływają z południa przez Bramę Morawską, a także oceaniczne masy powietrza, które napływają z zachodu. Klimat jest o wiele cieplejszy niż w ościennych krainach geograficznych.
Proponowana wycieczka prowadzi w swojej zasadniczej części przez śródmieście Gdyni, będące od 2015 r. Pomnikiem Historii. Na trasie znajdują się zabytki przedstawiające ostatnie 100 lat historii Gdyni, od czasów wsi, przez epizod letniskowy, po budowę nowoczesnego portu i miasta. Klamrą spinającą wycieczkę są trzy zabytkowe kościoły, które mimo młodego wieku, posiadają bogatą historię i są świadkami dramatycznych wydarzeń z najnowszych dziejów Gdyni. Trasa wycieczki prowadzi od najwyższego punktu do najniższego, co wpływa na jej przyjemne i wygodne przemierzanie BIBLIOGRAFIA: „Bankowiec” Zespół Mieszkaniowy BGK, ul. 3 Maja 27/31, http://modernizmgdyni.pl/?p=259 R. Borowski, Od kilkunastu lat nikt tu nie zaglądał. My weszliśmy z kamerą, https://historia.trojmiasto.pl/Zobacz-wnetrza-perly-gdynskiej-architektury-n112105.html K. Butelski, Architekt Zbigniew Kupiec 1905-1990. Ewolucja twórczości od modernizmu do regionalizmu, Kraków 2012 J. Drozd, Społeczność żydowska Gdyni w okresie międzywojennym, Gdynia 2007 Encyklopedia Gdyni, pod red. M. Sokołowskiej, I. Greczanik-Filipp, W. Kwiatkowskiej, Gdynia 2006 Gdyński Panteon. Antoni Abraham, https://www.gdynia.pl/o-gdyni/gdynski-panteon,3576/abraham-antoni-1869-1923,365317 J. Heidrich, Gdyńskie zabytki (3), Rocznik Gdyński, nr 8, 1987/88 R. Hirsch, Śródmieście Gdyni jako zabytek, [w:] Architektura pierwszej połowy XX w. i jej ochrona w Gdyni i w Europie, pod red. M. Sołtysik i R. Hirscha, Gdynia 2011 Księga Gdynian. Mgr Jan Hipolit Ćwiertniewicz, https://www.gdynia.pl/o-gdyni/ksiega-gdynian/cwiertniewicz,365602 K. Małkowski, Bedeker gdyński, Gdańsk 2001 J. Marcinek, Budowa pierwszego gdyńskiego kościoła, Rocznik Gdyński nr 4, 1983 E. Marciniak, Gdynia. Spacery po dawnym letnisku, Gdynia 2018 Organy w kościele pw. NSPJ w Gdyni, opr. Paweł Pasternak, https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=1&cad=rja&uact=8&ved=2ahUKEwjT66OX967hAhVh_CoKHZTZCa0QFjAAegQIABAC&url=http%3A%2F%2Fwww.nspjgdynia.pl%2FParafia_Najswietszego_Serca_Pana_Jezusa_w_Gdyni%2FHistoria_files%2Forgany%2520NSPJ.pdf&usg=AOvVaw2bcETnZ8MfrTQM7VB9aJI5 L. Przybylska, Franciszkanie w Gdyni, Pelplin 2016 M. Sołtysik, Gdynia - miasto dwudziestolecia międzywojennego. Urbanistyka i architektura, Warszawa 1993 M. Sołtysik, Na styku dwóch epok. Architektura gdyńskich kamienic okresu międzywojennego, Gdynia 2003 P. Śliwińska, Kina międzywojennej Gdyni, [w:] Wędrówki po dziejach Gdyni. Zbiór studiów pod redakcją Dagmary Płaza-Opackiej i Tadeusza Stegnera, Gdynia 2004 J. Więckowiak, Kościół katolicki w Gdyni, Pelplin-Gdynia 2000
Objazdowa wycieczka po najważniejszych zabytkach.
Najstarsze budowle, które podziwiać można w Namysłowie i jego najbliższej okolicy, powstały w okresie późnego średniowiecza oraz wczesnej nowożytności i są reprezentantami stylu gotyckiego. Gotyk dominował w sakralnej i świeckiej architekturze europejskiej od połowy XIII do początków XVI stulecia. W tym miejscu prezentujemy "przedstawicieli" architektury gotyckiej, zachowanych na historycznym obszarze Ziemi Namysłowskiej. Ze względu na to krytetium, poza naszym zainteresowaniem powinny znaleźć się kościoły w Bukowiu i Wojciechowie. Finalnie postawnowiliśmy jednak umieścić na trasie wycieczki również te dwa zabytkowe obiekty, położone w zachodniej części naszego powiatu, ale historycznie na terenie Ziemi Oleśnickiej.
Wycieczka wiedzie szlakiem najważniejszych miejsc dla historii Wrześni
Szlak ukazujący najcenniejsze obiekty rzemiosła młynarskiego w województwie opolskim stanowiący o wielowiekowej tradycji przemysłu spożywczego w tym regionie Polski. Występujące na trasie młyny, często wraz z innymi obiektami towarzyszącymi, będące przejawem dawnej działalności młynarskiej – to niezwykle cenne źródła materialne świadczące o nieustannym rozwoju gospodarczym i kulturowym na tym terenie.
Wycieczka ma w planie zwiedzanie 11, przeważnie dobrze zachowanych grodzisk i cmentarzysk z okresu wczesnego średniowiecza (w tym kompleks osadniczy w Guciowie: grodzisko i 5 cmentarzysk kurhanowych), które są pozostałościami tzw. Grodów Czerwieńskich, historycznego terytorium z okresu kształtowania się początków Polski piastowskiej w X-XIII w., obejmującego obecnie większość południowego obszaru województwa lubelskiego.
Leszno nie należy do grona wielkich miast. Jego powierzchnia całkowita wynosi 31,9 km2. I choć wszędzie jest blisko, bardzo trudno dotrzeć do celu na czas. I wcale nie mam na myśli sporego ruchu samochodowego. Spacerując miastem napotykamy obiekt o cechach zabytkowych, kawiarnię i znów zabytek. Można się o tym bardzo łatwo przekonać pokonując najbardziej popularne 1000 metrów w mieście – z dworca kolejowego na leszczyński rynek. W drogę! Korzystałem z: Szyszkowiak K., Wspomnienia z ulicy Słowiańskiej, w: Leszno, tak było przed laty. Ocalić od zapomnienia, Leszno 2017. Urbaniak M., 160-lecie kolei w Lesznie (1856-2016) w: Rocznik Leszczyński 2017, Leszno 2017. Czwojdrak D., Hannach Philipp, w: Słownik Biograficzny Leszna, Leszno 2011. Baron-Grzesiak J., Leszno i Ziemia Leszczyńska na łamach Aus dem Posener Lande 1906-1915, w: Rocznik Leszczyński 2019, Leszno 2019. Moliński Z., Przewodnik po Lesznie i okolicy, Leszno 1999. Gołembka M., Leszno – zabunkrowane miasto, w: Leszczyniak nr2/2019 (23), 4 lutego 2019. Gołembka M., Od pogromcy Turków do innowacji, w: Leszczyniak nr6/2017 (6), 2 listopada 2017. http://www.zabytki.leszno.pl/
Wycieczka prowadzi szlakiem dawnych cerkwi greckokatolickich powstałych w XVIII - XIX w. Wiele z nich tworzy malownicze zespoły wraz z towarzyszącymi im niekiedy dzwonnicami, ogrodzeniami, cmentarzami czy zabytkowym drzewostanem.
Głównym celem wycieczki jest podążanie śladami biskupa wrocławskiego Franciszka Ludwika von Neuburga. Głównie poruszać będziemy się po moim ukochanym mieście Otmuchowie. Dzięki licznym fundacjom biskupa Franciszka Ludwika do dnia dzisiejszego możemy odkrywać jego ślady zachowane poprzez wspaniałe dziedzictwo mecenasa sztuki jakim był niewątpliwie biskup Franciszek Ludwik W tym miejscu należy przytoczyć najważniejsze fakty biograficzne i przybliżyć postać bohatera Naszej wycieczki. Franciszek Ludwik urodził się w 1664 roku w Neuburgu nad Dunajem jako syn Palatyna Reńskiego. Od najmłodszych lat przygotowywany był do pełnienia licznych funkcji kościelnych. W wieku zaledwie 19 lat został wybrany na biskupa wrocławskiego miało to miejsce w roku Odsieczy Wiedeńskiej 1683. Jako biskup wrocławski posiadał tytuł księcia nyskiego ponieważ każdy kolejny biskup wrocławski był jednocześnie władcą księstwa Nyskiego biskupów wrocławskich. Biskup Franciszek Ludwik był również elektorem w Trewirze, czy Moguncji dzięki tej drugiej funkcji miał prawo do wyboru cesarza. Franciszek Ludwik pełnił również funkcję Wielkiego Mistrza Zakonu Najświętszej Maryi Panny z siedzibą we Freudenthal obecnie Bruntal miasto w Republice Czeskiej. Dzięki swoim licznym funkcjom i urzędom, które sprawował na terenie całych ówczesnych Niemiec posiadał liczne kontakty, które w dużym stopniu przyczyniły się do tego iz na dworze biskupa działało wielu słynnych artystów tamtych czasów na czele z jednym z najsłynniejszych malarzy doby baroku na Śląsku zwanego "Śląskim Rembrandtem" - Michałem Willmannem. Na dworze biskupa działało wielu artystów z Austrii i Włoch. Na dworze biskupa działali Fryderyk Bernhard Werner topograf i rysownik, Jan Józef Weiss snycerz i rzeźbiaż, Michał Klein architekt, czy Karol Dankwart malarz ze Szwecji nadworny malarz Króla Polski Jana III Sobieskiego. Na drodze Naszej wycieczki odwiedzimy takie miasta jak Nysa, Głuchołazy, czy Wrocław. Bardzo wiele śladów znaleźć można dziś w Republice Czeskiej w miastach Jesenik, czy Javornik, które niegdyś wraz z Otmuchowem, Nysą, czy Paczkowej i Głuchołazami tworzyły od 1290 do 1810 do sekularyzacji dóbr kościelnych jeden organizm państwowy Księstwo Nyskie biskupów wrocławskich. Biskup Franciszek Ludwik w swym życiu cechował się wielką skromnością i pobożnością, a jego niezliczone fundacje dziś rozproszone w granicach kilku państw cechowały się wielkim pietyzmem można rzec był to wielki mecenat sztuki w służbie Kontrreformacji. Fundacje biskupa są dobitnym świadkiem wielkości prezentowanej postaci, która budzi ogromny podziw, inspirację i w wyraźny sposób działa na wyobraźnię.
„I od tej pory będziecie dla siebie mężem i żoną „- tak możemy opisać wydarzenia z 1926 roku, kiedy to Gdynia uzyskała prawa miejskie a tym samym pełny dostęp do morza, co dało impuls do rozbudowy jednego z największych portów w Europie. Okres powstania miasta zbiegł się z szybko rozwijającym się modernizmem, co wpłynęło na unikatowość przestrzenną miasta. Modernizm niósł ze sobą oszczędność, prostolinijność oraz funkcjonalizm lecz architekci i artyści projektujący gdyńskie obiekty poszli stylowi na przekór i stworzyli awangardowy styl modernizmu zwany Art-déco, który możemy podziwiać w wielu dzielnicach miasta Gdynia. Cel główny wycieczki: Poznanie historii miasta Gdyni przez zwiedzanie budynków związanych ze stylem modernistycznym. Cele szczegółowe wycieczki: 1. Zwiedzanie budynków użyteczności publicznej. 2.Zwiedzanie budowli sakralnych. 3. Zwiedzanie kamienic reprezentujących styl modernistyczny.
Staropolski Okręg Przemysłowy, zwany też niekiedy Zagłębiem Staropolskim, był najstarszym i do końca XIX wielu największym na ziemiach polskich rejonem górniczo-hutniczym i metalurgicznym. Obejmował on centralną, północną i wschodnią część regionu zwanego obecnie świętokrzyskim.
Na Żuławach pozbawionych obszarów leśnych, od początku kolonizacji tych terenów, w budownictwie dominował materiał drewniany. Mieszkańcy Żuław traktując drewno jako budulec luksusowy, lecz niezbędny na tym terenie ze względu na wyjątkowe właściwości regulacji higroskopijności, wytworzyli wysoką kulturę rzemiosła ciesielskiego. Natomiast zasobność gospodarzy żuławskich pozwoliła na stworzenie wyrafinowanego i świadomego stylu architektonicznego. Prezentowana trasa wycieczki obejmuje zabytki na terenie gmin Markusy, Gronowo Elbląskie, Stare Pole, czyli tereny skupione na wschód od Nogatu. Region ten, w przeciwieństwie do innych obszarów Żuław zeszpeconych komasacją terenów uprawnych lub farmami wiatrowymi, zachował niemal nienaruszone układy kanałów, rowów i nasadzeń drzew, krzewów, a nawet ogrodów kwiatowych. Dlatego właśnie ten region prezentuję pełnię doznań estetycznych i świadectw historycznych.
Poznaj nieznane i zapomniane zakątki magicznego Kazimierza Dolnego i jego okolic. Poczuj ducha miasteczka które zachwyca swym urokiem o każdej porze roku. Miasteczka artystów, które przesiąknięte jest legendami i zapachem dawnych czasów.
Dzień przeznaczony będzie na wycieczkę - podróż kolejką wąskotorową na trasie Przeworsk - Dynów, przystanek na stacji w Bachórzu, droga powrotna z Bachórza do Przeworska. Kolejka kursuje w sezonie letnim od maja do września w weekendy, jako pociąg turystyczny "Pogórzanin". wyjazd o godz. 9:00 ze stacji Przeworsk Wąski. Stacja kolejki wąskotorowej Przeworsk Wąski znajduje się przy stacji kolei normalnotorowej Przeworsk Główny. Kolejka prowadzi torem o długości 46 km, wyjeżdża ze stacji Przeworsk Wąski i wiedzie przez miejscowości: Urzejowice, Krzeczowice, Kańczuga, Łopuszka Wielka, Manasterz, Zagórze, Hadle Szklarskie, Jawornik Polski, Szklary, Bachórz, końcowa stacja to Dynów. Krajobraz trasy kolejki jest wyjątkowo malowniczy, przebiega doliną rzeki Mleczki przez Pogórze Dynowskie i Dolinę Sanu. Niezwykłą jej atrakcją jest najdłuższy w Europie tunel na liniach wąskotorowych o długości 602 m, biegnący pod górą Szklarką. W tym punkcie podróży ma miejsce 15-minutowy postój. Zgodnie z rozkładem jazdy, pociąg przyjeżdża do Dynowa na godz. 11.45. w Dynowie nad Sanem, istnieje możliwość pikniku oraz pieczenia kiełbasy, a także kąpieli lub wędkowania w rzece San. Jest tu do obejrzenia zabytkowy okazały budynek dworca kolejowego, poczekalni, a także zabytkowa lokomotywa. Aby zjeść tradycyjny polski obiad z kuchni domowej w "Karczmie pod semaforem", należy wysiąść wcześniej, w Bachórzu o godz. 11.30 lub z Dynowa do Bachórza bezpłatnie dowożeni są smakosze regionalnej kuchni oraz amatorzy jazdy drezynami ręcznymi. W Bachórzu również wyeksponowany jest zabytkowy tabor kolejki wąskotorowej. dodatkową atrakcją kolejki jest przejazd w odkrytych wagonach tzw. "letniakach", co sprawia pasażerom szczególną frajdę. Odjazd z Dynowa o godz. 14.30, a z Bachórza o godz. 14.45. Powrót do Przeworska na godz. 17.10. Spacer do centrum miasta ulicą Lubomirskich, obok kompleksu budynków przemysłowych, pozostałości po Cukrowni "Przeworsk", wejście do parku bramą północną. Pogodne późne popołudnie i wieczór w Przeworsku spędzić można spacerując po wyludnionym o tej porze miasteczku. Czas na zakwaterowanie w hotelu czy zajeździe.
Wędrówka szlakiem umożliwia poznanie zabytków, tradycyjnego budownictwa i najbliższych okolic Białowieży - ,,stolicy’’ Puszczy Białowieskiej: zabytkowych budynków związanych z leśnictwem i łowiectwem, parków, obiektów sakralnych wyznania katolickiego i prawosławnego, miejsc pamięci narodowej oraz kompleksu drewnianych budynków stacji kolejowej.
Będąc w Opolu – stolicy polskiej piosenki i województwa opolskiego – warto wyruszyć na pieszą wycieczkę szlakiem Piastów Opolskich. Książę opolski Kazimierz I lokował miasto w połowie 1217 roku. W dokumencie z 1228 r. po raz pierwszy spotykamy określenie Kazimierza jako księcia opolskiego (dux Opoliensis). W 1228 r. książę polecił, aby castrum i oppidum Opol otoczyć murami obronnymi. Wycieczkę rozpoczynamy od zwiedzania Ostrówka, czyli położonego na terenie Wyspy Pasieka stanowiska archeologicznego. Kolejnym punktem jest znajdująca się nieopodal Wieża Piastowska – jedyna pozostałość po Zamku Piastowskim, którego budowę zarządził w 1228 r. książę Kazimierz I – założyciel Opola. Budowlę, mimo protestów polskiej mniejszości w niemieckim Oppeln, rozebrano w latach 1928-1931 i wzniesiono w jej miejscu modernistyczną siedzibę Rejencji Opolskiej, którą warto zwiedzić. Z Pasieki idziemy tzw. żółtym mostem przez Kanał Młynówkę wprost do kościoła OO. Franciszkanów, gdzie w kaplicy św. Anny zwanej Piastowską znajduje się nekropolia opolskich Piastów. Spoczywa tu 7 książąt i 5 księżnych. Możemy w niej odnaleźć dwa sarkofagi z kamiennymi nagrobkami z końca XIV w., freski, napisy nagrobne, 22 tarcze herbowe i współczesny ołtarz z wizerunkami ks. Bolesława II i jego syna Władysława II Opolczyka. Z kościoła franciszkanów, przez rynek, gdzie znajduje się pomnik ks. Kazimierza I udajemy się w kierunku pobliskiej katedry, gdzie w jednej z kaplic znajduje się nagrobek ks. Jana Dobrego, ostatniego księcia z dynastii Piastów opolskich, który zmarł w 1532 roku. Następnie zwiedzamy fragment odtworzonych Murów Miejskich i pobliski szpital św. Aleksego (wraz z kaplicą) założony jeszcze w okresie średniowiecza. Potem ruszamy w kierunku Zamku Górnego i dawnego szpitala dominikańskiego, w murach którego urządzono Uniwersytet Opolski. Zwiedzamy również pobliski kościół na Górce pw. MB Bolesnej i św. Wojciecha, a także kaplicę św. Wojciecha. Potem schodami dochodzimy do siedziby Muzeum Śląska Opolskiego (dawnego kolegium jezuickiego), gdzie m.in. będziemy mogli zobaczyć materialne ślady obecności Piastów w Opolu, zabytki archeologiczne z Ostrówka, a także panoramę miasta z połowy XVIII w. autorska F.B. Wernera. Widać na niej zasięg jaki obejmowało otoczone murami Piastowskie Opole.
Okolice Piotrkowa Trybunalskiego przez lata stanowiły centrum życia religijnego w Polsce. To tu przybywali kościelni dostojnicy, aby na synodach decydować o losach Kościoła katolickiego w Polsce. Kilkugodzinna wycieczka ich szlakiem prezentuje wybrane obiekty i pozwala zapoznać się z wydarzeniami historycznymi, które miały miejsce w tym rejonie kraju.
W Białymstoku - mieście wieloreligijnym znajdujemy czynne do dzisiaj kościoły rzymskokatolickie i cerkwie prawosławne. Niektóre z nich są wybitnymi działami architektury jak np. kościół św. Rocha czy katedra p.w. NMP, zawierająca w sobie wiele niezwykle istotnych zabytków ruchomych związanych z najstarszą historią miasta.
Staropolski Okręg Przemysłowy, zwany też niekiedy Zagłębiem Staropolskim, był najstarszym i do końca XIX wielu największym na ziemiach polskich rejonem górniczo-hutniczym i metalurgicznym. Obejmował on centralną, północną i wschodnią część regionu zwanego obecnie świętokrzyskim.
Dobra jest jedynym przykładem tak dobrze zachowanego małego rolniczego miasteczka w granicach dawnego Pomorza Zachodniego, które charakterem zabudowy do 1945 r. niczym się nie różniło od takich miejscowości jak Łobez, Ińsko, Resko.