z elementami starszego budynku, powstałego w 2 poł. XVI w.

Historia

Kamienica została zbudowana  najprawdopodobniej w 2 poł. XVI w.  jako własność  Oleszka z Wieprzowego Jeziora, po której zachowały się sklepione piwnice i fragment parteru ze sklepieniem kolebkowym. W XIX w. budynek został gruntownie przebudowany i rozbudowany, prawdopodobnie wówczas, gdy jej właścicielami była rodzina Hubemanów. W 1 poł. XX w. kamienica znajdowała się w rękach rodziny żydowskiej, po II wojnie światowej przeszła w ręce Skarbu Państwa, w 1992 r. została skomunalizowana. Gruntowna restauracja budynku miała miejsce w latach 1976-78 według projektu J. Dzieciątkowskiego i T. Rajskiego, w czasie której m. in. wyburzono oficynę i komórki, przemurowano część ścian zewnętrznych, wymieniono  pokrycie dachu i drewniane stropy na ogniotrwałe typu Kleina. 

Opis

Kamienica jest położona w obrębie Starego Miasta, w kwartale zwartej zabudowy ograniczonym ulicami Staszica, Bazyliańską, Grodzką i Grecką. Założona została na planie zbliżonym do kwadratu, dwutraktowa, pierwotnie trójdzielna (obecnie układ nieco zatarty), z sienią na skrajnej wschodniej osi, głównym wejściem w narożniku pd.-wsch. i klatką schodową w pn.-zach. części budynku. Kamienicę wzniesiono z cegły (fundamenty również z kamienia) i otynkowano. Jest dwukondygnacyjna, podpiwniczona, z mieszkalnym poddaszem, przykryta dachem dwuspadowym pobitym blachą, z facjatką o daszku trzyspadowym  i dwiema lukarnami po jej bokach, również krytymi blachą. Elewacja frontowa południowa ma dwie kondygnacje, na parterze czteroosiowa, z centralną częścią wyodrębnioną pilastrami.  Wieńczy ją trzyosiowa facjatka i dwie lukarny. Kondygnacje przedzielone są gzymsem kordonowym, druga kondygnacja została zwieńczona podwójnym gzymsem koronującym, facjatka bogato profilowanym gzymsem koronującym. Otwory okienne i drzwiowe parteru i piętra umieszczone zostały w profilowanych opaskach. Elewacja tylna północna jest symetryczna, trzyosiowa, podzielona gzymsami analogicznie do elewacji frontowej, z otworami okiennymi również analogicznie ujętymi w profilowane opaski,  z dwiema facjatkami na dwóch skrajnych osiach budynku. W budynku zachowały się elementy starszej kamienicy: sklepiona piwnica i dawna przelotowa sień sklepiona kolebką z lunetami. 

Dostęp do zabytku ograniczony.

Oprac. Ewa Prusicka, OT NID w Lublinie, 12.09.2018 r.