W części parterowej prostokątny otwór wejściowy usytuowany centralnie na osi budynku, obwiedziony opaską zwieńczoną prostym naczółkiem. Otwory okienne obwiedzione prostymi opaskami, usytuowane symetrycznie względem otworu wejściowego. Pod otworami okiennymi biegnie gzyms parapetowy. Druga kondygnacja oddzielona od części parterowej gzymsem kordonowym i parapetowym. Na poziomie drugiej kondygnacji pięć prostokątnych otworów okiennych obwiedzionych opaskami zwieńczonymi prostymi naczółkami. Zachowana oryginalna stolarka drzwiowa oraz częściowo okienna. Całość elewacji boniowana, zwieńczona gzymsem podokapowym z fryzem kostkowym. Budynek nakrywa dach dwuspadowy z dwiema lukarnami w kształcie wolich oczu. W 1839 roku posesja była w posiadaniu mistrza szewskiego Gruhla, który zlecił murarzowi Eckertowi budowę nowego aneksu i warsztatu. W latach 80. I 90. XIX wieku budynek należał do królewskiego radcy sądowego Maksymiliana Pokrzywnickiego i Emilii z d. Ulatowskiej. W październiku 1884 roku Emilia urodziła córkę Marię Teresę Józefę, a 19 stycznia 1885 roku zmarł 8-letni syn Maksymiliana z pierwszego małżeństwa – Antoni (ur. 30.11.1876 Poznań). Jego pierwsza żona Stanisława Nowacka zmarła kilka dni po porodzie – 9 grudnia 1876 roku. W styczniu 1886 roku Emilia urodziła drugą córkę, Józefę Marię Martę, a 21 lipca 1887 roku trzecią – Antoninę Marię Józefę. Kolejna, Emilia Maria Józefa, przyszła na świat 28 listopada 1888 roku, a 30 lipca 1872 roku urodził się ich syn Adam Marian Józef. Maksymilian Pokrzywnicki przez wiele lat zasiadał w zarządzie parafii katolickiej we Wschowie. 1 kwietnia 1895 roku nieruchomość nabył kupiec i handlarz artykułów spożywczych August Wähner (alias Waehner, Wehner) i Elisabeth z d. Heitze. W księgach Urzędu Stanu Cywilnego figurują imiona trzech spośród ich córek: Amma Marie Emilie (ur. 25.03.1897), Emma Helene Margarethe (ur. 13.07.1898) i Emma Martha Alma (ur. 16.08.1899). Z akt wynika, że mieli również syna – Johanna Samuela, który w 1913 roku był oberżystą w Berlinie. W 1914 roku August Waehner podpisał umowę na założenie w budynku kanalizacji. Daty jego śmierci nie udało się ustalić, wiadomo jedynie, że od września 1921 roku właścicielką posesji była wdowa Elisabeth Wähner. Zgodnie z jej testamentem sporządzonym w listopadzie 1926 roku majątek miały odziedziczyć dzieci. W latach 1929-1933 należał on do córek Berthy i Emilii, a w 1942 roku do rentierki i właścicielki sklepu kolonialnego Berthy Wähner (ur. 1891 Berlin). W 1875 roku w budynku mieszkał emerytowany major Ernst von Düring z Minden (zm. 15.07.1875), a w 187 roku aktuariusz sądowy Eduard Ferdinand Kierey i Maria Susanna z d. Hofer wraz z córką Anną Margarethą (ur. 22.10.1878). 2 grudnia 1883 roku zmarł tam 82-letni, emerytowany major Otto Bernhard Philipp von Waldow z Dzikowa (niem, Diekow), pow. Myślibórz. W grudniu 1887 roku zmarła przebywająca w domu Pokrzywnickich 25-letnia panna Władysława Chrzanowska z Obieranowa, pow. Wągrowiec. Lokatorem w latach 1895-1896 był murarz Robert Rietz i Alma z d. Gaumer, która 2 lutego 1896 roku urodziła syna Augusta Adolpha Otto. W październiku 1933 pod numerem 11 zameldowano kierowniczkę (niem. Filiallleiterin) Klarę Poppe z Poznania. We Wschowie mieszkała już od stycznia 1927 roku, a przyjechała z Krzyża (niem. Kreuz). We wrześniu 1936 roku lokatorem został rentier (niem. Rentenempfänger) Karl Julius Hermann Rettig z Berlina. Do Wschowy przybył w sierpniu 1890 roku z Drogomila, pow. Nowosolski. Był dwukrotnie żonaty, w lutym 1909 roku poślubił Emmę Seiler z Nowej Wsi, a we wrześniu 1935 roku Elisabeth Schrötter ze Wschowy – wcześniej mieszkała przy ulicy Niepodległości (niem. Breitestrasse 2). Z drugiego małżeństwa posiadał tylko jedną córkę – Johannę. W 1942 roku lokatorką w kamienicy Wähnerów była wdowa Anna Poppe z d. Hertramph, jak można się domyślać, matka lub krewna Klary. W październiku 1943 roku zamieszkała tam żona prokurenta Gustel Anna Stephan z d. Melzner z Essen. Do Wschowy przesiedlono ją w lipcu tego roku i początkowo skierowano do rodziny Richter – właścicieli kamienicy przy Hindenbeurgstrasse 15. We Wschowie urodziła syna Horsta Waltera. W kwietniu 1944 roku w kamienicy osiedlono ucznia Lothara Wähnerta z Opola – przyjechał z Hanoweru, a w sierpniu pomoc wojskową (niem. Kriegshelferin) Käte Völkel z Wrocławia.

W latach 1946-1947 w budynku czynny był sklep spożywczy prowadzony przez kupca Mieczysława Stecka (Stecyka?). Starostwo Powiatowe we Wschowie przekazało mu sklep w użytkowanie po jego powrocie z niemieckiej niewoli i demobilizacji z wojska. Mógł zatrudniać jednego pracownika.

Źródło: „Wschowskie Ulice cz. III. Polskie Przedmieście (2)” Dariusz Czwojdrak, Przemysław Wojciech