Budowlę przykryto dwuspadowym dachem z facjatą. W części parterowej znajdują się dwa prostokątne otwory okienne obwiedzione profilowanymi opaskami i asymetryczny otwór wejściowy po prawej stronie z taką samą opaską. Wejście poprzedzają trzystopniowe schody. Drugą kondygnację oddzielono od części parterowej gzymsem podparapetowym. Zachowana oryginalna stolarka drzwiowa. Elewację wieńczy gzyms podokapowy. W latach 1853-1863 posesja była własnością szewca W. Rohra i składała się z murowanego, dwukondygnacyjnego budynku mieszkalnego i fachwerkowego budynku gospodarczego. W marcu 1863 roku parcelę kupił właściciel fabryki kiełbas (niem. Wurstfabrikant) August Kraft. Kilka dni po nabyciu budynku zlecił przebudowę schodów wejściowych oraz ich wymianę na granitowe. Prace wykonał murarz A. Nitsche. Kraft był żonaty z Berthą z d. Karpetzki (rozwiedli się). W lutym 1875 roku zmarła ich 20-letnia córka Ida, a w lutym 1876 roku 24-letni syn Robert, zamieszkały w Kolonii i wymieniony jako pracownik poczty. W 1878 roku właścicielka kamienicy Mathilde Franke z d. Karpetzki (zm. 16.02.1890) powierzyła przeprowadzenie remontu i przebudowę wnętrza budynku murarzowi G. Grotke. W latach 1884-1896 dom należał do rękawicznika i właściciela fabryki rękawiczek Wilhelma Franke, a następnie – w latach 1909-1914 – do emerytowanego nauczyciela Josefa Münznera z Zaboru Małego (niem. Klein Sabor), pow. Średzki (zm. 13.07.1918). W 1913 roku w kamienicy zaprojektowano i założono instalację wodno-kanalizacyjną. Po śmierci męża majątek odziedziczyła wdowa Magdalena Helena z d. Zugehör i córka – wdowa po nauczycielu – Marie Martha Körner z Żabina (niem. Schabenau), pow. Góra. W 1940 roku wyjechała na kilka miesięcy do Lewina Brzeskiego (niem. Löwen), pow. Brzeg. W 1884 roku mieszkanie od rodziny Franke wynajmował nauczyciel szkoły elementarnej Leo Herbst i Anna z d. Kraft z córką Elsbet Mathilde Berthą (zm. 21.09.1884), którzy do Wschowy przyjechali z Pleszewa. We wrześniu 1888 roku zmarł pod tym adresem królewski komornik sądowy Johann Glominski, żonaty z Christiane z d. Sander. W sierpniu 1920 roku u wdowy Körner zameldowano magazyniera Johannesa Kutzner z Piotrowic, pow. Leszno, który od 902 roku mieszkał przy placu Ćwiczeń (niem Turngasse 2/4) u rodziny Illmann. 1 września 1939 roku w kamienicy przy Hindenburgstrasse 6 osiadł piekarz Max Weidner i Berta z d. Kopietz – oboje ze Wschowy (ślub zawarli 31.10.1923 r.). Max wychował się i dorastał przy dawnej ulicy Zakonnej (niem Mönchstr. 3). Mieli dwie córki: Erikę – w listopadzie 1942 wyjechała do obozu RAD-u w Głogowie i Christinę Brigitte.

Źródło: „Wschowskie Ulice cz. III. Polskie Przedmieście (2)” Dariusz Czwojdrak, Przemysław Wojciech