W części parterowej po prawej stronie umieszczono prostokątny otwór wejściowy, po lewej prostokątne otwory okienne obwiedzione profilowanymi opaskami. Druga kondygnacja jest oddzielona od części parterowej gzymsem międzykondygnacyjnym i podparapetowym. Otwory okienne na poziomie drugiej kondygnacji prostokątne, obwiedzione profilowanymi opaskami i zwieńczone naczółkami. Zachowana oryginalna stolarka drzwiowa. Elewację frontową wieńczy gzyms podokapowy. Budynek nakrywa dach dwuspadowy z usytuowaną pośrodku facjatą. W sierpniu 1816 roku obiekt należący do młynarza Gottloba Stephana kupił za 300 talarów „w grubej monecie” bednarz Franz Woehle (vel Wöhle). Podczas sporządzania kontraktu kupna-sprzedaży Stephana reprezentowała żona – Maria Elisabeth z d. Mentzel. Franz Woehle był żonaty z Johanną Renatą z d. Pamin (zm. 1820), a następnie z Beatą z d. Winkler. Z pierwszego małżeństwa pozostały dwie córki: Julianna Remata i Emilie Mathilde – potem zamężna Kliem, z drugiego miał syna Johanna Theodora. W lutym 1862 roku Theodor (był bednarzem) wspólnie z matką odkupili za 800 talarów pozostającą w ich zarządzie nieruchomość składającą się z dwukondygnacyjnego, murowanego domu mieszkalnego z podwórzem i drewnianego budynku gospodarczego. 11 kwietnia 1870 roku parcelę nabyli za 1500 talarów rzeźnik Johann Karl Metzker i Pauline z d. Wöhle, ale już 27 kwietnia postanowili sprzedać ją emerytowanemu kontrolerowi Friedrichowi Wilhelmowi Eckertowi (zm. 18.03.1872 Rawicz) i jego drugiej żonie Karolinie z d. Brettschneider (pierwszą była Anna Krzesińska). Uzgodniona cena wyniosła 1525 talarów, jednak w związku ze śmiercią Eckerta i nie zrealizowaniem wszystkich postanowień umowy, Metzkerowie w kwietniu 1873 roku ponownie zbyli kamienicę na rzecz zamieszkałego w Górze destylatora Johanna Antona Neumanna, który kupił ją za 1760 talarów. W grudniu 1874 roku przy Vorwerkstrasse 463 zmarła jego wnuczka Maria Klara – córka właściciela drukarni Ernsta Holzenbechera i Agnes z d. Neumann. W sierpniu 1875 roku nieruchomość – za 5700 marek – przeszła w ręce nowych właścicieli: ślusarza i budowniczego maszyn Augusta Gutsche (zm. 14.05.1887) i Pauliny Emmy z d. Müller (zm. 03.01.1914). W stydczniu 1876 roku zmarła ich starsza córka Helene Elisabeth, a w maju 1878 roku kolejna – Auguste Louise. Po śmierci męża majątkiem składającym się z domu z aneksem i podwórzem, drewnianą stodołą oraz warsztatem ślusarskim zarządzała wdowa, a następnie – od maja 1916 roku – ich niezamężna córka Anna Alma. W czerwcu 1923 roku sprzedała ona kamienicę technikowi budowlanemu Otto Arthurowi Edmundowi Mentzel’owi (zm. 10.11.1926 Góra) i Marcie Emilii z d. Maentel primo voto Jacobi za 16 500 marek. W dokumentach występowała w tym czasie jako wdowa Alma Peukert. Mentzelowie ślub zawarli w Gostyniu 25 maja 1920 roku, a do Wschowy przyjechali z Jarocina. W październiku 1881 roku w domu rodziny Gutsche zmarł syn nauczyciela szkoły ewangelickiej Ernsta Langnera i Idy z d. Rothe – Ernst Otto Arthur, a w październiku tego roku zmarła 79-letnia rentierka Amalie Wilhelmine Seiffert z Przyczyny Górnej. 16 września 1887 roku zmarła wdowa po majorze Henriette von Glanck z d. Side primo voto Gilbert z Erfurtu. W lipcu 1935 roku lakotorem został przedstawiciel handlowy Heinz Feige z Wrocławia, w marcu 1936 roku Konrad Werner z Ząbkowic Śląskich – przyjechał z Berlina, a w listopadzie 1936 roku handlarz August Heinze z Chróściny (niem. Kraschen), pow. Góra – we Wschowie przebywał od maja 1932 roku i mieszkał przy Rynku (niem. Markt 5). W styczniu 1938 roku zameldowano Heinricha Reisa z Sycowa i Liesbeth z d. Kahl z Schöneiche koło Berlina (ślub zawarli 20.04.1943 r. w Twardogórze). On przyjechał do Wschowy 21 września 1937 roku z obozu RAD-u w Głogowie i początkowo mieszkał przy ulicy Bohaterów Westerplatte (niem. Steinweg 3). W 1940 roku wśród osób przebywających przy ulicy Hindenburgstrasse 10 odnotowano: wyższego sekretarza kryminalnego Theofila Leschika z Opola i Marthę z d. Klopsch ze Wschowy (ślub 08.08.1940 Wschowa) oraz polskiego robotnika przymusowego Franza Świtałę z Podgórzyna, pow. Żnin. Świtała był ślusarzem i do Wschowy trafił w maju 1940 roku z Leszna, początkowo na ulicę Klasztorną (niem Mönchstrasse 6), a następnie na ulicę Bohaterów Westerplatte (niem. Strasse der S.A. 3). W styczniu 1942 roku z Lewina Brzeskiego przyjechała księgowa Maria Boguschowska z Dobrodzienia (niem. Guttentag), pow. Olesno. Na elewacji widoczna jest obecnie dawna reklama: August Gutsche.

Źródło: „Wschowskie Ulice cz. III. Polskie Przedmieście (2)” Dariusz Czwojdrak, Przemysław Wojciech