Na jego terenie zachował się drewniany dwór z pocz. XVIII w. otoczony parkiem oraz szereg budynków gospodarczych zgrupowanych wokół podwórza folwarcznego. Znajdująca się tu chlewnia jest typowym przykładem dworskiej zabudowy gospodarczej z 2.poł. XIX w., jej cechą charakterystyczną jest użycie na dużą skalę miejscowego budulca jakim są głazy narzutowe.

Usytuowanie i opis

Zespół dworski usytuowany jest u zbiegu dróg lokalnych, od pn. zach. otoczony polami, od pd. wsch. sąsiaduje z kompleksem wielkich stawów założonych na rzece Okrzejce. Zakomponowany na osi pn.-pd. po zach. stronie drogi prowadzącej do Okrzei. Część folwarczna położona jest po pn. części rezydencjonalnej. Znajduje się tu podwórze gospodarcze z zachowanymi oryginalnymi budynkami inwentarskimi oraz służącymi do przechowywania płodów rolnych. Budynek dawnej chlewni usytuowany jest za oborą, w pobliżu drogi wiejskiej. Wzniesiony na planie prostokąta, z przybudówką od strony podwórza i otworami wjazdowymi w ścianach szczytowych. Zbudowany z głazów narzutowych spajanych zaprawą wapienno-cementową, z dodatkiem cegły ceramicznej w detalu architektonicznym, nietynkowany; wtórnie podwyższony z zastosowaniem cegły ceramicznej. Nakryty dachem dwuspadowym pod eternitem. Elewacje wieloprzęsłowe, podzielone lizenami. Na osi każdego z przęseł niewielkie okienko zamknięte ceglanym łukiem odciążającym.

Historia

Początki zespołu dworskiego w Jagodnem sięgają XVI-XVII w., kiedy znajdował się tu niewielki folwark należący do dóbr Kłoczew, będących w posiadaniu rodu Samborzeckich, następnie Leśniowolskich, a od k. XVII w. Cieciszowskich, którzy mieli tu swoją główną siedzibę. Do naszych czasów zachował się drewniany dwór pochodzący z k. XVII lub pocz. XVIII w. Przez cały XIX w., aż do do czasu II wojny światowej majątek był w posiadaniu rodziny Szydłowskich. W ostatniej ćw. XIX i zapewne na pocz. XX w. Edward Szydłowski (syn) wzniósł tu szereg budynków folwarcznych. Z tego czasu pochodzi chlewnia usytuowana w środkowej części podwórza folwarcznego. Zachowana w częściowo przekształconej formie, w wyniku podwyższenia ścian zewnętrznych po II wojnie światowej.

Po wojnie w dworze mieściła się szkoła, a zabudowania gospodarcze użytkowało Państwowe Gospodarstwo Rolne. Obecnie dawny zespół dworski jest własnością prywatną; dwór i park udostępniane są jako miejsce spotkań, szkoleń itp.

Zabytek dostępny z zewnątrz.

oprac. Bożena Stanek-Lebioda, OT NID w Lublinie, 20-04-2020 r.