Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

dworzec kolejki wąskotorowej - Zabytek.pl

dworzec kolejki wąskotorowej


infrastruktura kolejowa 1890 - 1904 Medynia Kańczucka

Adres
Medynia Kańczucka, 80

Lokalizacja
woj. podkarpackie, pow. przeworski, gm. Kańczuga - obszar wiejski

Dobrze zachowany historyczny budynek dworca kolejowego Manasterz jest głównym obiektem malowniczo położonego zespołu stacji znajdującej się w 20,99 km linii kolejki wąskotorowej Przeworsk – Dynów, należącej do największych atrakcji turystycznych Podkarpacia.

Historia obiektu

Budowę stacji kolejki w Manasterzu rozpoczęto po 15.02.1902 r., gdy Andrzej Lubomirski uzyskał koncesję na budowę kolei. Prace prowadziła lwowska firma „Gwalbert Ziembicki i Feliks Ilnicki”. Na stacji Manasterz zbudowano murowany budynek dworca z pomieszczeniami: poczekalnią, kasą biletową, biurem zawiadowcy stacji i dyżurnego ruchu, wiatą peronową oraz mieszkaniem służbowym. Obok wzniesiono drewniane budynki: budynek gospodarczy, magazyn spedycji towarowej z rampą ładunkową oraz szalet. Układ torowy złożony był z 2 torów stacyjnych – głównego zasadniczego nr 1, głównego dodatkowego nr 2, który pomiędzy 1948 a 1958 r. zmieniono na nr 3.  Oficjalne otwarcie kolei oraz dworca w Manasterzu nastąpiło 8.09.1904 r. 30.09.1908 r. we Lwowie powołano towarzystwo akcyjne pod nazwą Kolej Lokalna Przeworsk – Dynów, które prowadziło eksploatację linii kolejowej.

Podczas 1. wojny światowej wykonywano jedynie przewozy na potrzeby wojska. Podczas odwrotu w maju 1915 r. Rosjanie podpalili drewniany magazyn spedycji kolejowej i magazyn gospodarczy. Do marca 1916 r. na całej linii kolejki wojska austrowęgierskie i niemieckie odbudowały zniszczone lub uszkodzone budynki, także budynki na stacji w Manasterzu.

W 1925 r. reaktywowano Towarzystwo Akcyjne, które prowadziło ruch kolejowy. W okresie międzywojennym budynek nie był przebudowywany. Podczas 2. wojny światowej stacja nie została uszkodzona. Po wyzwoleniu kolej została upaństwowiona. Od 1947 r. kolejka funkcjonuje pod nazwą Przeworska Kolej Dojazdowa. W 1951 r. zbudowano schronisko dla toromistrza, zmieniono rozstaw szyn i zapewne numerację torów na stacji. Schronisko prawdopodobnie rozebrano jeszcze przed 1958 r. – nie zostało uwidocznione na wykonanym wtedy planie stacji.

W 1991 r. dworzec wraz z całą kolejką został wpisany do rejestru zabytków, co uchroniło kolej przed likwidacją. Po 1995 r. przebudowano dworzec – pomieszczenia służące obsłudze pasażerów zostały włączone do mieszkania. Zlikwidowano drzwi wejściowe i okno dawnej poczekalni od strony wiaty peronowej oraz okno w elewacji pd.-zach. 1.01.2002 r. PKP wyłączyły kolejkę ze swoich struktur i zwolniły całą załogę. W tym samym roku linię kolejową przejęło Starostwo Powiatowe w Przeworsku. W 2002 r. operatorem zostało Stowarzyszenie Kolejowych Przewozów Lokalnych z Kalisza, które reaktywowało przewozy turystyczne i towarowe. Po 2008 r. rozebrano drewniany szalet. W 2012 r. eksploatację przejął Powiatowy Zarząd Dróg w Przeworsku. W l. 2022-2023 przeprowadzono remont toru nr 1 wraz ze zwrotnicami nr 1 i 2.

Opis obiektu

Stacja Manasterz położona jest w obecnych granicach Medyni Kańczuckiej na prawym brzegu rzeki Mleczki, przy drodze z Manasterza do Medyni Kańczuckiej. Miejscowość Manasterz znajduje się na brzegu lewym, przy drodze wojewódzkiej nr 835 z Lublina przez Przeworsk, Dynów do Dąbrówki Starzeńskiej. Zachowany układ torowy stacji składa się z 2 torów stacyjnych. Z tych torów obecnie użytkowany jest jedynie tor główny zasadniczy nr 1. Tor boczny, ładunkowy nr 3 użytkowany jest sporadycznie.

Dworzec znajduje się po pn.-zach. stronie torowiska stacyjnego. Po tej samej stronie torów znajduje się także magazyn towarowy. Dworzec jest budynkiem murowanym, parterowym, na rzucie węgielnicy, z nieużytkowym poddaszem i podpiwniczeniem pod poprzecznym skrzydłem. Skrzydło poprzeczne znajduje się od strony pd.-zach. Do pd.-wsch. ściany skrzydła podłużnego i pn.-wsch. ściany skrzydła poprzecznego przylega oryginalnej wielkości wiata peronowa podparta trzema drewnianymi słupkami i ozdobnymi mieczami. Nad skrzydłami dachy dwuspadowe kryte dachówką ceramiczną, zakładkową. Pulpitowy dach wiaty ma pokrycie z blachy płaskiej łączonej na rąbek stojący. Elewacje podkreślone są cokołem z płyt piaskowcowych i podzielone szerokim, profilowanym gzymsem, obiegającym cały budynek. Elewacje pd.-wsch. i ryzalitowo wysunięta pn.-zach. skrzydła poprzecznego dwuosiowe. Elewacja pn.-zach. skrzydła podłużnego trzyosiowa, elewacja pd.-wsch. tego skrzydła z pojedynczymi drzwiami do dawnej kasy biletowej. Okna ościeżnicowe, dwuskrzydłowe z dwuskrzydłowymi naświetlami. Otwory okienne z murowanymi, płaskimi podokiennikami. Okna doświetlające poddasze w szczytach skrzydła poprzecznego mniejsze, zdwojone, jednoskrzydłowe, w szczycie skrzydła podłużnego pojedyncze. W ryzalicie pn.-zach. współczesne drzwi wejściowe do części mieszkalnej. W elewacjach pd.-zach. i pn.-wsch. uszate obramienia płycin mieszczących nazwę stacji.

Dostępność obiektu dla zwiedzających. Stacja jest dostępna do zwiedzania bez ograniczeń, dworzec jedynie od zewnątrz ze względu na jego funkcję mieszkalną.

Autor noty: Opr. Adam Sapeta, OT NID w Rzeszowie, 09-04-2024 r.

Rodzaj: infrastruktura kolejowa

Styl architektoniczny: nieznana

Materiał budowy:  ceglane

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_18_BK.20070, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_18_BK.202917