Elewacja frontowa z trzema osiami okiennymi. W części parterowej współczesna witryna. Pod otworami okiennymi drugiej kondygnacji prosty gzyms podparapetowy. Elewacja wieńczy gzyms podokapowy. W połaci dachu lukarna. Ściana szczytowa budynku trzyosiowa (z blendą w osi środkowej), z przylegającą od północy trzyosiową przybudówką. W szczycie centralnie usytuowany prostokątny otwór okienny. W przybudówce otwór wejściowy z zachowaną oryginalną stolarką drzwiową z kratą. W 1863 roku właścicielem nieruchomości był wytwórca pasków – szmuklerz, pasamonik (niem. Gürtlermeister) August Bringmann. Posiadał murowany, dwukondygnacyjny budynek mieszkalny z niewielkim podwórzem i fachwerkową drewutnią. W połowie lat 90. XIX wieku parcela należała do kupca Isidora Koranta z Leszna (zm. 13.08.1917), który prowadził duży skład z odzieżą damską, kapeluszami, rękawiczkami, pończochami, fartuchami, odzieżą żałobną, wyrobami ze skóry i drewna, akcesoriami sportowymi, ozdobami, obrusami, dywanami, zabawkami i lalkami. Korant był żonaty z Cäcilie z d. Levy (zm. 26.06.1906), z którą miał cztery córki: Betty (ur. 1875 – zm. 877), Jenny (ur. 1877), Selmę (ur. 1879) i Paulę (ur. 1882). W 1920 roku dom i sklep były w posiadaniu niezamężnej córki Jenny i pozostałych spadkobierców. W listopadzie 1935 roku nieruchomość nabył kupiec Paul Franke z Rybnika z żoną Hedwigą z d. Miosge z Namysłowa (niem. Namslau), którzy wcześniej – od września 1922 roku – mieszkali przy ulicy Kilińskiego (niem. Schuhmacherstr. 13). Majątek przejęli w okresie nasilania się antyżydowskiej propagandy w III Rzeszy, wywołanej uchwaleniem we wrześniu 1935 roku ustaw rasowych. W listopadzie 1942 roku Jenny Korant została deportowana z Berlina do obozu zagłady w Auschwitz-Birkenau i tam zgładzona. Taki sam los spotkał dwie z jej sióstr: Selmę (po mężu Fraenkel) i Paulę. W latach 1876-1877 w budynku mieszkał kupiec Siegmund Berndt i Röschen z d. Japha. W tym okresie zmarli ich dwaj synowie: Paul (zm. 01.07.186) i Hugo (zm. 11.01.1877). Od maja 1943 roku w kamienicy zameldowana była fryzjerka Margot Bauer z d. Röhrig z Saarbrücken nad Saarą. W lutym 1944 roku z Rheydt (obecnie dzielnica Mönchengladbach, Nadrenia Północna-Westfalia) przyjechała Maria Wilms z d. Linkenheil z synem Heinzem Peterem.

W 1945 roku Państwowy Urząd Repatriacyjny (PUR) przydzielił mieszczący się na parterze lokal Władysławowi Wleklińskiemu z Leszna na sklep spożywczo-kolonialny. Wlekliński był z zawodu handlowcem. W 1946 roku zatrudniał jednego pracownika, a we wrześniu 1949 roku wykupił znajdujące się w sklepie wyposażenie.

Źródło: „Wschowskie Ulice cz. III. Polskie Przedmieście (2)” Dariusz Czwojdrak, Przemysław Wojciech