Nowy obiekt wzniesiono w 1853 r. Piętrowy, jednotraktowy, trzyosiowy budynek posiada skromne detale architektoniczne w postaci gzymsów pod- i nadokiennych, gzymsu działowego i koronującego ozdobionego fryzem kostkowym. Opaski otworów okiennych drugiej kondygnacji zamknięto prostymi naczółkami. Pod otworami okiennymi motywy dekoracyjne w kształcie szlifowanych diamentów (rauty) i krótkie pilastry. Elewacja w partii przyziemia boniowana pasowo. W osi budynku, nad wejściem głównym, po 1950 r. wykuto niszę, w której umieszczono drewnianą rzeźbę pochodzącą z dawnej apteki (ul. Niepodległości 4). Jej oryginał znajduje się w zbiorach Muzeum Ziemi Wschowskiej. Budynek przykryto dachem dwuspadowym.

Właścicielem domu od stycznia 1793 r. był sukiennik Johann Gottlieb Weiss. Przejął go w formie działu spadkowego, po podpisaniu zobowiązania o spłaceniu sióstr, Anny Eleonory Fendler i Anny Kathariny Seiffert. W 1812 r. posesję, za 1000 talarów, kupili gorzelnik Christian Brieger i Anna Elisabeth z d. Haertel. Po śmierci męża Anna poślubiła młynarza Johanna Gottlieba Lindnera (rozwiedli się) i w 1850 r. sprzedała nieruchomość mistrzowi rzeźnickiemu Ernstowi Wittigowi (zm. 12.10.1902) i Pauline Louise z d. Gruhl. W sierpniu 1887 r. kamienicę odkupił rzeźnik Robert Otto Max Wittig za kwotę 18 000 marek. Zgodnie z umową należność miał spłacać ratami, przekazując środki ojcu i sześciorga rodzeństwa. Był żonaty z Emmą z d. Finke.

W 1910 r. Robert i jego syn Max zbyli nieruchomość za 25 250 marek. Nabywcami byli rentier (niem. Privatier) August Kaiser z Długich Nowych i jego żona Anna z d. Peters z Gdańska. W 1911 August otrzymał koncesję na prowadzenie cukierni, sprzedaż kawy, napojów bezalkoholowych, wina i piwa. W prowadzonym przez niego lokalu znajdowały się dwa pomieszczenia dla gości i sala bilardowa na pierwszym piętrze. W 1912 r. kamienica i firma, na mocy umowy kupna-sprzedaży (za 27 000 marek), przeszły na własność piekarza i cukiernika Paula Schethaueera ze Wschowy.

Kawiarnia i cukiernia znane były jako Konditorei und Caffee Scheithauer lub Konditorei Scheithauer. Lokal posiadał w swojej ofercie m.in. ciasta deserowe, ciastka do kawy i herbaty, lody i chłodne napoje. Zatrudniał własny zespół muzyczny.

W kwietniu 1945 r. Pełnomocnik Rządu Reczypospolitej Polskiej na Obwód Wschowa Roman Jur, przydzielił lokal mistrzowi cukierniczemu i piekarskiemu Franciszkowi Krzyżaniakowi z Poznania. W prowadzonej przez niego kawiarni i cukierni "Wielkopolanka", zatrudnione były dwie osoby, Polak i Niemiec. W 1947 r. Krzyżaniak użytkował także lokal w sąsiedniej kamienicy nr 3. Po uspołecznieniu wszystkich działających w mieście zakładów gastronomicznych (na początku lat 50 XX w.), lokal pozostawał w zarządzie Powszechnej Spółdzielni Spożywców "Wspólnota". Przez kilka dekad na parterze czynna była cukiernia i kawiarnia "Pod murzynkiem" - jedna z ikon powojennej Wschowy.

Źródło: "Wschowskie Ulice cz. II Polskie Przedmieście (1)" Dariusz Czwojdrak