Dwukondygnacyjny budynek z trzyosiową elewacją frontową przykrywa dwupołaciowy dach. Otwory okienne bez opasek. Ścianę wieńczy gzyms główny. Otwór drzwiowy asymetryczny, z zachowaną stolarką z pocz. XX w. W 1764 r. nieruchomość należała do mistrza piekarskiego i członka zarządu kościoła Żłóbka Chrystusa Samuela Scholtza (zm. 31.10.1799). Jego brat, Johann Ernst, był wówczas chirurgiem w Hamburgu. W 1789 r. posesję odkupił od Christiana syn, piekarz Samuel Gottlieb (zm. 23.08.1811), za 400 talarów. W 1811 r. jego jedyna córka Maria Dorothea poślubiła piekarczyka Karla Gottlieba Selenke. W zawartej 1 grudnia 1811 r. umowie przedślubnej przekazała mu dom w formie darowizny i zrzekła się na jego rzecz prawa rzemieślniczego. W lipcu 1836 r. posesję przy Steinweg 331 nabyli oberżysta Friedrich August Hepner i jego żona Johanne Wilhemine z d. Hahn. W 1837 r. zbyli ją za 1 000 reichstalarów na rzecz syna, mistrza piekarskiego Karla Juliusa (zm. 21.01.1906) i synowej Karoline Emilie z d. Pfeiffer (zm. 15.09.1888). W 1874 r. na działce znajdował się dom z zabudowanym podwórzem, łaźnia i dwie stajnie. W lutym 1876 r. cały majątek przeszedł na własność piekarza Karla Juliusa Herrmanna Hepnera i Berthy z d. Dienwiebel. W 1903 r. Jedną stajnię i przynależny do niej grunt sprzedali szklarzowi Karlowi Schwabe. Pozostałe zabudowania nabył w listopadzie 1906 r. kupiec Richard Trogisch – umowa opiewała na sumę 18 500 marek. W prowadzonym na parterze sklepie handlował męską garderobą, odzieżą sportową, ubraniami dla myśliwych, mundurami, kapeluszami i tkaninami. Po jego śmierci żona, Marie z d. Matthes, ponownie wyszła za mąż za właściciela młyna parowego (niem Dampfmühlenbesitzer) Paula Mittlera i wyprowadziła Dię do Krapkowic (niem. Krappitz) na Opolszczyźnie. W sierpniu 1913 r., wraz z córką Marianną, sprzedał kamienicę mistrzowi piekarskiemu Oskarowi Kahle z Przyczyny Dolnej za 26 300 marek. Oskar i jego żona Ida z d. Weisse pochodzili ze Stypułowa (niem. Herwigsdorf) k. Kożuchowa. Właścicielami nieruchomości pozostawali do 1945 r. Mieli tylko jedną córkę, Ruth Ernę Berthę, wymienioną w 1942 r. jako pracownica biurowa (niem. Kontoristin). Od sierpnia 1941 r. w piekarni – jako pomocnik – zatrudniony był polski robotnik przymusowy Stefan Pawłowski z Osiecznej. Jednym z lokatorów był także włoski jeniec Siro Ardili pochodzący z okolic Perugii, odnotowany jako robotnik w fabryce cygar (niem. Zigarrenarbeiter). Służącą, od października 1941 r., była Cäcilia Gärtig z Konradowa, a pokojówką w 1942 r. – Elisabeth Michalewicz. 14 października 1943 r. u rodziny Kahle zamieszkali Kurt Bolender z Berlina i rentier Richard Werndt z Lipska.

Według rejestru nieruchomości poniemieckich miasta Wschowy z marca 1947 r., w budynku mieściła się piekarnia, a na zapleczu młyn. W latach 1945-1949 zakładem zarządzał wspomniany wyżej mistrz piekarski Stefan Pawłowski.

Źródło: „Wschowskie Ulice. Cz. II. Polskie Przedmieście (1)” Dariusz Czwojdrak