Nr 16) znajdowała się miejska szkoła ewangelicka. Założono ją w 1607 r. w domu szewca Georga Herbergera. Zniszczona w pożarach miasta w 1644 i 1685 r., odbudowana została w listopadzie 1686 r. w stylu barokowym. Budynek oparto częściowo o mur miejski i dobudowano od północnego wschodu do kościoła ewangelickiego. W kilku pomieszczeniach zachowały się belkowane stropy, w jednym przypadku wsparte na drewnianych kolumnach oraz pochodzące z XVII w. drewniane i metalowe drzwi. We wnętrzu wyraźny jest układ pierwotnej kamienicy – trzytraktowy z sienią biegnącą wzdłuż traktów. Szczyt budynku, zwieńczony niewielkim przyczółkiem, wydzielony został gzymsem i wykreślony zamkniętymi półkoliście arkadami, wspartymi na półkolumienkach. Na ścianie frontowej widoczny jest łaciński napis Fundamentum Reipublicae Recta Adolescentium Educatio (Podstawą Reczypospolitej jest właściwe wychowanie młodzieży). Szkoła działała do 1826 r.

W drugiej połowie XIX w. budynek służył jako mieszkanie dla kantora (niem. Kantorwohnung, Kantorhaus). W 1908 r. na jego tyłach planowano zbudowanie nowej pralni. W 1914 r., w ramach prowadzonego remontu, zamontowano instalację wodno-kanalizacyjną. W 1928 r. budynek odnotowany został jako własność staromiejskiej parafii ewangelickiej (niem. Evangelische Altstädtische Kirchen Gemeinde). Na parterze znajdowała się wówczas salka dla konfirmantów i salka dla chóru. Od lipca 1939 r. mieszkał tam organista Rudolf Zimmermann z żoną Marią d.d. Paul i dwoma synami. W styczniu 1944 r. zamieszkała u nich wdowa Frieda Bonell d.d. Ratajczak, ewakuowana z Berlina. Po 1945 r. na parterze zorganizowano dwie salki katechetyczne (do lat 80. XX w.), a na piętrze biura Cechu Rzemiosł Różnych. Obecnym użytkownikiem pomieszczeń na parterze (od 1995 r.) jest Diecezjalna Księgarnia św. Antoniego.

Źródło: "Wschowskie Ulice cz. I. Stare Miasto" Dariusz Czwojdrak