wyróżnia się sześcioosiową elewacją frontową z gzymsem między kondygnacjami. Na terenie obecnego podwórza – tam, gdzie dzisiaj stoją budynki gospodarcze, mieściła się w przeszłości szkoła miejska działająca od 1404 r. W okresie budowy nowej szkoły w 1565 r., wzniesiono murowany obiekt z salami szkolnymi na parterze i mieszkaniem kantora na piętrze. W 1566 r. dołączono do niej wieżę z kwadransowym zegarem. W 1607 r. odbudowana przez ewangelików szkoła, podobnie jak trzy lata wcześniej kościół, zwrócona została katolikom. Z wcześniejszym przekazów wiadomo, że pierwotnie przy placu mieściły się dwa budynki pełniące funkcję plebanii. Starszy, wzniesiony zapewne w XV lub na początku XVI w., został przebudowany przez ewangelików w 1591 r. Drugi wzniesiono po pożarze miasta w 1685 r. Kolejny, przeznaczony dla jednego z duchownych (altarzysty), stanowił część miejskiej furty. Mieszkanie znajdowało się nad wejściem do miasta. Wszystkie nieruchomości katolicy odzyskali z rąk protestantów w 1605 i 1607 r. Na planie z 1794 r. między plebanią a kościołem zaznaczona została studnia. W 1821 r., w wyniku pożaru, spłonął budynek gospodarczy położony na dziedzińcu plebanii.

Nowy, obszerny budynek probostwa został zbudowany z inicjatywy ks. Proboszcza Petera Paula Roberta Bergera w latach 1833-1835. Po 1903 r. na ścianie frontowej umieszczono tablicę upamiętniającą zmarłego nauczyciela szkoły katolickiej i kompozytora Roberta Musiola. W 1941 r., poza ks. Dziekanem Kliche, na plebanii mieszkały: jego siostra Maria Kliche, organistka Marta Pluntke i gospodyni Hedwiga Bonk.

Źródło: "Wschowskie Ulice cz. I. Stare Miasto" Dariusz Czwojdrak