Historia obiektu

Murowane budynki inwentarsko-gospodarcze stojące na majdanie gospodarczym po lewej stronie potoku Czernia zostały wzniesione przypuszczalnie już w pocz. XIX w. przez Ksawerego Franciszka Krasickiego w ramach przeprowadzanej wówczas modernizacji zespołu dworsko-folwarcznego. Wzniesiony został wtedy m.in. ceglano-murowany budynek gospodarczy na rzucie wydłużonego prostokąta z charakterystycznym zaokrąglonym narożnikiem pn.-wsch., który nakryty został dachem pulpitowym z więźbą drewnianą krokwiowo-płatwiową. Początkowo budynek mógł pełnić funkcję wozowni. W XIX w. i 1. poł. XX stulecia stajnia stanowiła od strony wsch. zamknięcie zabudowy gospodarczej majdanu, gospodarczego, przylegając do alei dębowej prowadzącej z centralnej części wsi do dworu. Po drugiej wojnie światowej od strony pn. dobudowano do stajni murowany łącznik (przewiązkę) dochodzący do pn. skrzydła stajni właściwej. Budynek skrzydła wsch. przetrwał zasadniczo w niezmienionym kształcie aż do przeł. lat 80. i 90. XX w., kiedy przeprowadzono jego remont generalny połączony z adaptacją na cele działalności przemysłowej. W trakcie wspomnianego remontu zmieniono pokrycie dachu z eternitu na blachę, rozebrano kominy-wywietrzniki, usunięto gzyms obiegający całą elewację, wyburzono ganek od strony zach. oraz powiększono otwory okienne, modyfikując ich rozstaw. Ponadto w elewacji szczytowej od strony pd. wstawiono balkon z balustradą w miejscu otworu wrzutowego, a od strony zach. dobudowano halę produkcyjną. W 2016 r. budynek, w którym działała wówczas sortownia używanej odzieży został zdewastowany przez pożar, w wyniku którego pozbawiony został całkowicie dachu, a w konsekwencji akcji gaśniczej wyburzono istniejące jeszcze ściany działowe wewnątrz obiektu. Podobne zniszczenia objęły w wyniku wspomnianego pożaru również budynek przewiązki i hali produkcyjnej, które pozostają również w stanie ruiny.

Opis obiektu

Budynek stajni usytuowany w pn. części zespołu dworsko-parkowego nieopodal bramy wjazdowej. Obiekt po pożarze, który w 2016 r. zniszczył poważnie substancję budowlaną budynku (m.in. więźba dachowa, stropy i ściany) zachował jednak swoją wartość jako element kompozycyjny założenia dworsko-parkowego, organizujący przestrzeń dawnego lewobrzeżnego majdanu gospodarczego. W chwili obecnej obiekt nie posiada już dachu, ani okien, a jego wnętrza są mocno zdewastowane.

Dostępność obiektu. Zabytek dostępny z zewnątrz.

Autor noty: Oprac. dr Andrzej Gliwa, OT NID w Rzeszowie, 06.09.2023 r.