Historia obiektu

Pierwsza znana wzmianka o istnieniu dworskiej siedziby mieszkalnej pochodzi dopiero z 1776 r., kiedy w folwarcznej dokumentacji kontrolnej wymieniono budynek zwany folwarkiem. Był to w tym czasie jedyny budynek mieszkalny stojący w obrębie zespołu dworsko-parkowego w Bachórcu. Gdy pod koniec 1. dekady XIX w. Ksawery Franciszek Krasicki (1774-1844) zbudował nowy murowany parterowy dwór do którego się przeniósł ze swoja rodziną, starszy parterowy jeszcze wówczas budynek dworski zaczął być nazywany oficyną, który mylnie określany jest w części literatury i dokumentacji konserwatorskiej jako dwór nowy. W 1896 r. starsza siedziba dworska zwana oficyną została przekształcona przez Ksawerego Krasickiego (1874-1950) poprzez nadbudowę budynku o jedną kondygnację i dodanie dwóch obszernych ryzalitów w elewacji zach. W ten sposób budynek nakryty dachem z blachy ocynkowanej zyskał nowy rzut oparty na literze ”U”, a także nową bryłę. W wyniku tej rozbudowy elewacje budynku otrzymały wystrój w stylu eklektycznym (neorenesansowo-klasycyzującym). Po przeprowadzeniu reformy rolnej i nacjonalizacji całego zespołu dworsko-parkowego w 1944 r. dawny dwór był wykorzystywany w okresie PRL jako budynek administracyjny.

Opis obiektu

Starszy budynek dworski o dwóch kondygnacjach, murowany i otynkowany, niepodpiwniczony wzniesiony jest na rzucie prostokąta z kamienia i cegły. Dwór frontem zwrócony w kierunku wsch. nakryty dachem czterospadowym pokrytym dachówką. Elewacja pd. o dwóch kondygnacjach o pięciu osiach podzielona jest na trzy części. Środkowa część o dwóch osiach z dwoma pilastrami w kondygnacji górnej, które od dołu znajdują kontynuację w masywnych przyporach. Więźba dachowa drewniana krokwiowo-płatowa wsparta na betonowych płatwiach. Dwór o zwartej bryle, dwutraktowy z portykiem w elewacji frontowej, który na poziomie drugiej kondygnacji tworzy obszerny taras, który pozbawiony jest obecnie balustrady. Elewacja wsch. o dziesięciu osiach z trzema ryzalitami. Elewacja zach. również o dziesięciu osiach, lecz z dwoma ryzalitami. Elewacja pn. o trzech osiach z ryzalitem zakończonym trójkątnym szczytem z gzymsem natomiast elewacja pd. trójosiowa bez elementów dekoracyjnych. Wszystkie otwory okienne prostokątne w opaskach o jednym i dwóch skrzydłach. Drzwi drewniane jednoskrzydłowe. Wnętrza silnie przekształcone na skutek ich adaptacji do celów przychodni lekarskiej w kondygnacji dolnej oraz na cele mieszkalne na piętrze.

Dostępność obiektu. Zabytek dostępny z zewnątrz.

Autor noty: Oprac. dr Andrzej Gliwa, OT NID w Rzeszowie, 30.08.2023 r.