Zespół dworski z Bolestraszycach sięga swoją historią połowy wieku XV, kiedy Stefan Świętopełk wzniósł na wzgórzu drewnianą fortalicję otoczoną wałami i fosą. Prawdopodobnie na przełomie XVI/XVII w. w miejscu tej fortalicji Bolestraszyccy wznieśli zamek murowany otoczony ziemnymi fortyfikacjami z narożnymi bastejami. Pozostałości tych fortyfikacji są do dzisiaj czytelne na obszarze parku. W obrębie założenia zamkowego znalazły się także inne obiekty, w tym istniejące do dzisiaj: budynek w centrum założenia (tzw. pawilon) oraz budynek stojący w południowym narożniku założenia, na krawędzi stromej skarpy doliny rzeki San. Budynek ten to obecna kaplica.
W XVIII w. właściciele Bolestraszyc Drohojowscy wznieśli murowaną oficynę, która w pierwszej połowie XIX w., po rozbiórce zamku, przejęła funkcję dworu. Na obszarze wzgórza, w miejscu dawnego zamku, założony został park krajobrazowy. W 1846 r. we dworze zamieszkał słynny malarz – Piotr Michałowski. W latach 1855-1856 w czasie budowy wokół Przemyśla fortyfikacji pierwszego obozu warownego, budynek stojący w pd. narożniku założenia, w miejscu o szczególnych walorach obronnych, został ufortyfikowany poprzez wykonanie strzelnic dla broni ręcznej. W 1890 r. Stanisław Michałowski przebudował ten budynek na kaplicę.
Po drugiej wojnie światowej dwór pełnił funkcję szkoły podstawowej, a pozostałe budynki użytkowane były przez Państwowy Ośrodek Maszynowy. W 1975 zespół budynków wraz z parkiem został przekazany Zakładowi Fizjografii i Arboretum Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu. Budynki zostały wyremontowane. W dawnym dworze urządzono muzeum przyrodnicze. Wykonano także prace renowacyjne w parku, w którym urządzono Arboretum. Do 2000 r. Arboretum zostało powiększone o grunty w Cisowej, łąki u podnóża skarpy z dawnymi stawami dworskimi oraz o fort artyleryjski GZW XIIIb.
W skład zespołu zabytkowego wchodzą następujące obiekty: dwór, pawilon, kaplica i park.
Dwór znajduje się w pd.-zach. narożniku założenia. Jest budynkiem 1-piętrowym, podpiwniczonym, założonym na planie prostokąta, z dachem dwuspadowym krytym pierwotnie blachą płaską, ob. blachodachówką. Parter murowany z cegły, piętro drewniane. Ściany zewnętrzne otynkowane. Od strony północnej budynek zakończony jest klasycystycznym 6-kolumnowym portykiem przebiegającym przez dwie kondygnacje. Na osi elewacji wschodniej znajduje się w parterze półkolista weranda, nad którą w kondygnacji piętra znajduje się balkon. Elewacja południowa flankowana jest dwoma eklektycznymi przedsionkami. Elewacja pn., powyżej portyku zakończona jest szczytem z półkolistym oknem. Szczyt elewacji pd. oszalowany jest deskami z ozdobnymi zakończeniami. Na osi szczytu znajduje się półkoliste okno. W poziomie parteru i piętra znajdują się prostokątne okna o różnej wielkości obramowane płaskimi opaskami. W połaciach dachowych umieszczone są po dwie półkoliste lukarny. Wnętrze budynku dwutraktowe. Węższy trakt zachodni - w parterze - pierwotnie o funkcji kuchennej. Mieści także dwie klatki schodowe oraz zejście do piwnic. W szerszym trakcie wschodnim zlokalizowane są reprezentacyjne pomieszczenia w układzie amfiladowym. Piwnice przykryte są kamiennymi sklepieniami kolebkowymi, pochodzącymi zapewne z XVII w.
Pawilon znajduje się w centrum założenia, przy pd.-zach. kurtynie obwałowań dawnego zamku. Jest to budynek parterowy, na rzucie prostokąta, z dachem 4-spadowym, podczas remontu zmienionym na 3-spadowy, krytym pierwotnie dachówką ceramiczną zakładkową, obecnie blachodachówką. Konstrukcja budynku murowana z cegły i kamienia. Ściany otynkowane. Od strony pn. znajduje się podcień, pierwotnie o dwu filarach. Podczas remontu dodano na osi trzeci filar. Filary oraz narożniki budynku boniowane. Elewacje zwieńczone są profilowanym gzymsem podokapowym. W ramach remontu przestrzeń pomiędzy filarami podcienia wypełniono drewnianymi ściankami z dwoma, wielokwaterowymi oknami, szczyt nad podcieniem oszalowano pionowymi, ozdobnie zakończonymi deskami. Od strony pd. dodano otwarty ganek wejściowy oparty na drewnianych kolumnach, przykryty 3-spadowym dachem o pokryciu z gontu. Wnętrze jednotraktowe złożone z przedsionka, dawnej kuchni oraz pokoju. Pokój przykryty jest sklepieniem krzyżowym.
Kaplica pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża znajduje się we wschodnim narożniku wzgórza, na krawędzi stromej skarpy doliny Sanu. Jest budynkiem murowanym z cegły parterowym, podpiwniczonym., z dachem dwuspadowym, krytym dachówką. Od strony pn. dobudowana jest drewniana wieża, przykryta dachem namiotowym. Wieża zwieńczona jest 8-boczną wieżyczką na sygnaturkę, przykrytą strzelistym, stożkowym hełmem z krzyżem na szczycie. W dolnej kondygnacji wieży znajduje się przedsionek z wejściem od strony zach. Elewacje z narożnymi pilastrami, zwieńczone gzymsem podokapowym. Szczyty oszalowane pionowymi deskami. W elewacji wsch. prostokątne okno oraz w jej pn. części dwie prostokątne, pionowe strzelnice dla broni ręcznej. Analogiczne trzy strzelnice znajdują się w elewacji pd. i po jednej w elewacji pn., po obu stronach wieży. Wnętrze przykryte dwuprzęsłowym sklepieniem krzyżowym. Piwnice sklepione kolebkowo, wyprowadzone są poza obręb budynku w kierunku pn. Piwnice pochodzą zapewne z większego, XVII-wiecznego budynku zamkowego.
Park krajobrazowy. Już w momencie założenia w 1 poł. XIX w. w parku występowało wiele cennych okazów drzew. Poniżej skarpy znajdują się dawne stawy dworskie. Obecnie w całości włączony w obręb Arboretum. Arboretum obejmuje taras północny z dawnym zamczyskiem i opisanymi powyżej budynkami, skarpy otaczające taras górny, taras dolny z trzema stawami i łąkami. We wsch. narożniku tarasu, przy głównej drodze z Przemyśla do Wyszatyc zlokalizowano główne wejście do Arboretum oraz parking. Arboretum obejmuje ok. 2200 gatunków i podgatunków drzew i krzewów, ok. 1200 roślin zielnych, w tym ok. 600 rodzimych i ok. 180 roślin szklarniowych.
Arboretum można zwiedzać od 1.XI do 20.IV w dniach roboczych od. godz. 8:00 do 14:00. Od 21.IV w dniach roboczych od godz. 9:00 do 18:00, w soboty, niedziele i święta od. godz. 10:00 do 18:00.
