Historia

Kamienica została zbudowana w 1 ćw. XVII w. W 4 ćw. XVII w. nastąpiła rozbudowa o 2 piętro i przebudowa za sprawą jej właściciela -Jana Michała Linka, inżyniera wojskowego i architekta zamojskiego. Fasada budynku opracowana przez Linka nie wyróżniała poszczególnych kondygnacji poziomymi podziałami i zapewne była już bez attyki. W l. 1760-1788 dokonano remontu kamienicy. Na przełomie XVIII i XIX w. właścicielami byli Lewandowscy. Po pożarze w 1833 r. została gruntownie odbudowana. Od poł. XIX w. do l.60 XX w. była własnością Ronikierów. Pierwsza poważna konserwacja budynku miała miejsce w l. 1937-38 pod kierunkiem T. Zaremby, kolejna w 1956 roku, kiedy odnowiono tynki zewnętrzne, wykonano remont pokrycia dachowego, stolarki okiennej i drzwiowej, usunięto balkon na I piętrze. W l.1977-1981 była kompleksowo restaurowana wg proj. A. Misiorowskiego. W 1999 r. wykonano remont elewacji, w 2004 r. prowadzono prace remontowe obejmujące również dziedziniec, wymieniono stolarkę okienną.

Opis

Kamienica położona w centralnej części Starego Miasta, przy zach. pierzei Rynku Wielkiego, zblokowana z sąsiednimi kamienicami. Nazwy pochodzą od jej właścicieli: Jana Michała Linka, inżyniera wojskowego i architekta zamojskiego) oraz rodziny Ronikierów. Orientowana, z elewacją frontową rynkową, wschodnią. Założona na planie wydłużonego prostokąta z dwuarkadowym podcieniem w przyziemiu, trzytraktowa, dwudzielna, z szeroką sienią w trakcie pierwszym, klatką schodową w trakcie drugim, nieczytelnym układem pomieszczeń w wyższych kondygnacjach. Kamienica wzniesiona z cegły, otynkowana, trójkondygnacyjna z mieszkalnym poddaszem, podpiwniczona, przykryta dwuspadowym dachem z facjatkami (dwie jednookienne w elewacji frontowej, jedna dwuokienna w elewacji tylnej, kryte daszkami dwuspadowymi). Dach pobity blachą. Elewacje trójkondygnacyjne. Frontowa elewacja dwuosiowa. W dolnej kondygnacji dwuarkadowe podcienie, prosty portal z prostokątnym nadświetlem, okno w prostokątnym obramieniu z listwą parapetu. Podział horyzontalny stanowi wydatny gzyms z polichromowaną płaskorzeźbą o motywach panopli, oddzielający dolną kondygnację od górnych. Podział wertykalny tworzą trzy pilastry jońskie o kanelurowanych trzonach (przez wysokość drugiej i trzeciej kondygnacji) wsparte na cokołach, których optyczne przedłużenie stanowią skarpy dostawione do filarów podtrzymujących arkady podcieni. Na wyższych kondygnacjach elewacja pokryta polichromią naśladującą cegłę licówkę, okna drugiej kondygnacji w prostych obramieniach, trzeciej - bez obramień. Pomiędzy otworami okiennymi drugiej i trzeciej kondygnacji półkoliście zamknięte nisze z popiersiami: w lewej osi - Minerwy, w prawej - Herkulesa. Nisze połączone podstawą z górnym obramieniem okien drugiej kondygnacji, zdobionym gałązkami lauru i palmy. Elewację wieńczy gzyms, ponad którym ściana pełnej attyki. Tylna elewacja trzyosiowa, bez podziałów, z prostym gzymsem wieńczącym. Dekoracje sztukatorskie w kolorach: szarym, żółtym i czerwonym. Piwnice sklepione kolebkowo, podcień i pomieszczenia pierwszego traktu przyziemia o sklepieniu kolebkowo-krzyżowym, pozostałe kondygnacje przykryte stropem płaskim.

Dostęp do zabytku ograniczony.

oprac. Ewa Prusicka, OT NID w Lublinie, 20-11-2016 r.