Historia

Drzewostan na terenie d. zespołu d. klasztornego Dominikanów (ob. kościoła par.) pochodzi z różnych okresów, podlegał wymianie na przestrzeni wieków. Z przekazów archiwalnych wynika, że pierwsze nasadzenia lip można wiązać z początkami sanktuarium i wzniesieniem pierwszej kaplicy drewnianej ok. poł. XVII w. W poł. XIX w. istotnym elementem kompozycyjnym był rząd lip rosnących wzdłuż frontowej części ogrodzenia, od strony cmentarza kościelnego. Obecnie istniejący drzewostan pochodzi zapewne głównie z XIX i XX w.

Opis

Zespół klasztorny położony w pn. pierzei rynkowej, w jego skład wchodzi kościół skierowany prezbiterium na pn. zach., przylegający od wsch. czworoboczny klasztor, wolno stojąca kaplica pw. Objawienia, dzwonnica-brama i ogrodzenie z bramkami. Zasadnicza część ogrodzenia o łukowatym zarysie otacza teren zespołu klasztornego od strony frontowej. Wzdłuż jego linii od strony cmentarza kościelnego znajdują się egzemplarze lip drobnolistnych kontynuujące tradycję pierwszych nasadzeń w tym miejscu. Większe skupisko swobodnie zakomponowanych drzew liściastych znajduje się po pd.-zach. stronie kościoła, pomiędzy ogrodzeniem a kaplicą pw. Objawienia. W części pn.-zach., za prezbiterium kościoła, przeważają współczesne nasadzenia drzew iglastych.

Zabytek dostępny.

Oprac. Bożena Stanek-Lebioda, OT NID w Lublinie, 28.01.2019 r.