w stylu barokowym. Piętrowy budynek posiada elewację trójosiową, przekształconą w przyziemiu. Gruntowny remont kamienicy przeprowadzono w 1847 r. wg projektu mistrza murarskiego Wiednera. W latach 1847-1865 dom należał do mistrza rzeźnickiego Geldnera, następnie do wdowy po miejskim komisarzu Ellwitzu. Kolejnym właścicielem był mistrz piekarski Haberlau. W 1865 r. murarz A. Mitsch zbudował nowy komin dla założonej właśnie piekarni. Przed 1880 r. nieruchomość przeszła na własność mistrza piekarskiego Adolfa Aeplera. W latach 1914-1928 jako właściciela wymieniano jego syna, piekarza, cukiernika i kupca Hermanna Aeplera. W 1928 roku kamienicę odkupił mistrz piekarski Paul Kunze. W latach 1930-1941 jako właściciel występował mistrz piekarski Max Strauchmann ze Sławy i jego żona Irmgarda d.d. Rudolph. W 1923 roku lokatorami byli murarz August Regulski z żoną Heleną d.d. Sobczak, w 1927 r. rodzina Pausch, a w 1932 r. wdowa Jadwiga Kazimierczak d.d. Kasperska. W 1941 r., poza M. Strauchmannem i jego rodziną, mieszkał tam także drugi piekarz, Kurt Tschöpe oraz robotnik Ludwik Wojciechowski. Po 1945 r. piekarnię prowadził Roman Thiel.

Źródło: "Wschowskie Ulice cz. I. Stare Miasto" Dariusz Czwojdrak