Organizuje malowniczą przestrzeń architektoniczną i krajobrazową, w obrębie której zlokalizowane są elementy zespołu kościelnego.

Historia obiektu

Miejscowość od początku powstania w końcu XVI w. należała do parafii w Szczebrzeszynie. Po odzyskaniu niepodległości, w roku 1919 została erygowana parafia w Zwierzyńcu, a barokowy kościół pw. św. Jana Nepomucena, pełniący pierwotnie rolę prywatnej kaplicy Zamoyskich, stał się świątynią parafialną. Wraz z budową kościoła w latach 1741-47 wydzielony został teren, zgodnie z tradycją nazywany cmentarzem przykościelnym. Należy jednak podkreślić, że ani w XVIII w., ani tym bardziej w okresie po utworzeniu parafii, żadne pochówki na tym obszarze nie miały miejsca. W 1905 r. na terenie cmentarza wzniesiona została figura Najświętszej Marii Panny (na osi kościoła, przed mostem prowadzącym na wyspę), w 1919 r. zbudowano drewnianą dzwonnicę (na północ od figury), a w 1937 r. ustawiono drewniany krzyż misyjny (obok dzwonnicy).

Opis obiektu

Cmentarz przykościelny obejmuje swym obszarem całą wyspę jak również teren lądu położony na wschód od niej. Obie części łączy most usytuowany na osi głównej świątyni. W centrum wyspy zlokalizowany jest kościół stanowiący dominantę założenia. Wzdłuż brzegów wyspy występuje drzewostan (w tym starodrzew). Część lądową cmentarza, opartą od wschodu o linię ul. Browarnej, organizują dwie alejki promieniście zbiegające się u wejścia na most. W centralnym punkcie, na wprost wejścia do kościoła, zlokalizowana jest figura NMP, na północ od niej dzwonnica i krzyż misyjny. Wokół figury drewniane i kamienne ławy. Teren zadrzewiony, w przeważającej liczbie starodrzewem, występują też krzewy a od ul. Browarnej wygrodzenie żywopłotem.

Dostępność obiektu dla zwiedzających. Zabytek dostępny.

Autor noty: Piotr Mazur, OT NID w Lublinie, 24.10.2023 r.