cmentarze grzebalne (stary i nowy), objęty jest ochroną jako integralny element zabytkowego zespołu klasztornego.

Historia

Konwent karmelitów trzewiczkowych został ufundowany w 1633 r. z inicjatywy dziedziców Ludwika, Stanisława i Mikołaja Krasińskich. Wówczas przy istniejącej już kaplicy wzniesiono pierwszy drewniany budynek klasztoru. Formalnie konwent został erygowany we wrześniu 1659 r. Zapewne wkrótce rozpoczęto budowę murowanego barokowego kościoła, którą kontynuowano z przerwami do 1704 r., a ukończono dopiero w l. 1770-1780, po wzniesieniu dwuwieżowej fasady. Przy kościele i klasztorze znajdowały się cmentarze grzebalne – starszy po pn.-zach. stronie kościoła i nowszy w części frontowej.

Opis

Zespół klasztorny położony jest w środkowej części wsi, po pn. stronie drogi lokalnej. Centralną budowlą zespołu jest okazały barokowy kościół oraz niewielki klasztor usytuowany po jego zach. stronie. Na pn.-zach. od kościoła i klasztoru znajduje się teren starszego cmentarza grzebalnego, częściowo otoczony murowanym ogrodzeniem, pierwotnie graniczący od pn. z podwórzem gospodarczym. Nowszy cmentarz znajdował się przed elewacją frontową kościoła. Na cmentarzach nie zachowały się mogiły ani nagrobki. Przed fasadą kościoła znajduje się murowana figura Matki Boskiej na wysokim postumencie (XIX w.) oraz współczesne drewniane rzeźby. W części frontowej i zach. zachowały się okazy starodrzewu.

Zabytek dostępny dla zwiedzających.

Oprac. Bożena Stanek-Lebioda, OT NID w Lublinie, 24.10.2019 r.