Historia obiektu

Fortyfikacja powstała w latach 1809-1813, w ramach pierwszego etapu wielkiej modernizacji fortyfikacji Twierdzy Zamość.  W latach 1825-1831 obiekt został przebudowany przez Korpus Inżynierów Wojskowych Królestwa Polskiego pod dowództwem gen. J. Ch. Mallet-Malletskiego. Po 1866 r. częściowo zburzony w wyniku likwidacji twierdzy zamojskiej przez rząd carskiej Rosji. Od tego czasu ulegał stopniowej niwelacji. Dobrze czytelny pozostał jedynie zachodni wał i narożnik słoniczoła. W 1975 r. urządzono tu skwer miejski. W ramach projektu „Zamość miasto UNESCO, Pomnik Historii RP produktem turystycznym polskiej gospodarki”, realizowanego w latach 2008-2015, obiekt zrewitalizowano: wyeksponowano sylwetę słoniczoła poprzez nową kompozycję parkową opartą na odtworzonym układzie zieleni.

Opis obiektu

Słoniczoło jest ziemnym dziełem fortyfikacji zewnętrznych, samodzielnym odcinkiem przeciwstraży w formie dwuramiennika wzniesionego jako przedwał w fosie, wykorzystywanym jako stanowisko ogniowe. Zlokalizowane w fosie na południowo-wschodnim odcinku fortyfikacji Twierdzy Zamość, osłaniało czoła bastionu nr I. Fortyfikacja obecnie czytelna w terenie. Dobrze widoczny jest wał zachodni i narożnik, wyeksponowano również wał wschodni. Obiekt jest dodatkowo uczytelniony układem alejek spacerowych i zieleni.

Teren słoniczoła bastionu I, podobnie jak większość przedpola Twierdzy Zamość, pełni obecnie funkcję spacerowo-rekreacyjną.

Dostępność obiektu dla zwiedzających: Zabytek dostępny.

Autor noty: Ewa Prusicka, OT NID w Lublinie, 27.07.2023 r.