Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

kurhan, st. 20 - Zabytek.pl

kurhan, st. 20


stanowisko sepulkralne XXIX - XXIII w. Nedeżów

Adres
Nedeżów

Lokalizacja
woj. lubelskie, pow. tomaszowski, gm. Jarczów

Kurhan jest jednym z niewielu kopców-kurhanów związanych z neolityczną kulturą ceramiki sznurowej.

położonych na Grzędzie Sokalskiej obejmującej tereny południowo-wschodniej Lubelszczyzny, usytuowanych pojedynczo lub w niewielkich skupiskach. Zrekonstruowany po wykonaniu badań wykopaliskowych, nadal stanowi ważny element krajobrazu kulturowego. Mogiła jako istniejąca w miejscowości „od zawsze”, mimo utraty rangi zabytkowej, jest nadal nośnikiem wartości związanych z dziedzictwem kulturowym tych terenów.

Usytuowanie i opis

Kurhan jest położony w południowej części Nedeżowa, ok. 1 km na południe w linii prostej od zwartej zabudowy wsi, ok. 30 m na zachód od szosy łączącej Wereszczycę z Nedeżowem. Stoi na kulminacji garbu terenowego, w lesie o nazwie lokalnej Pierwszy Las.

Przed badaniami wykopaliskowymi nasyp kopca zachował się do wysokości ok. 1m przy średnicy podstawy ok. 16 m. Obecnie istnieje rekonstrukcja kopca, wykonana w 1992 roku, bezpośrednio po zakończeniu badań.

Kurhan został odkryty w 1989 roku przez Wiesława Komana w trakcie badań powierzchniowych przeprowadzonych w ramach Archeologicznego Zdjęcia Polski. W 1991 roku został wpisany do rejestru zabytków. Po kompleksowych badaniach archeologicznych mogiła została zrekonstruowana.

Historia

Archeologiczne badania wykopaliskowe wykazały, że kopiec należy łączyć z neolityczną kulturą ceramiki sznurowej.

Stan i wyniki badań

Stanowisko było badane wykopaliskowo w 1992 roku przez Jana Machnika i Wiesława Komana.

Badania powierzchniowe AZP na stanowisku przeprowadził Wiesław Koman w 1989 roku.

Kurhan przebadano całościowo. Jak wynika z obserwacji nawarstwień glebowych, pierwotnie nasyp kopca miał średnicę 8,5-9,0 m, a wysokość około 2,8 m. Wokół nasypu zaobserwowano dookolne, regularne zagłębienie o szerokości 3,5-4,0 m i głębokości 0,3-0,5 m, które zinterpretowano jako jamę przykurhanową. Na obrzeżu mogiły wystąpiły regularne ciemne smugi, które mogą stanowić pozostałość rowka podkurhanowego, zwykle występującego pod nasypami kurhanów. W obrębie badanego kopca nie odkryto jam grobowych, jedynie kilka płytkich, owalnych w kształcie zaciemnień, które mogły pełnić funkcję symbolicznych grobów, a cały obiekt mógł być symboliczną mogiłą (tzw. cenotafem). Zebrane w trakcie badań zabytki ruchome z nasypu kopca to głównie fragmenty naczyń glinianych, fragment kamiennej płytki szlifierskiej i zabytki krzemienne oraz duża ilość węgielków drzewnych. Pozwalają one łączyć mogiłę z neolityczną kulturą ceramiki sznurowej.

Zabytek dostępny.

oprac. Ewa Prusicka-Kołcon, OT NID Lublin, 11-04-2016 r.

Rodzaj: stanowisko sepulkralne

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_A_06_AR.3303, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_06_AR.2246268