Historia obiektu

Kaplica powstała w 2 poł. XVIII w. w miejscu starszej, z XVII w. W latach 1884-89 kaplica została wyremontowana. Wynikało to z faktu, iż w 1869 r., wskutek represji po powstaniu styczniowym, władze carskie zamknęły klasztor, a kościół oddały unitom a następnie prawosławnym. Tzw. lasek wraz z kaplicami przekazano, pod nazwą „Duchowny gaj”, w zarząd Klasztoru prawosławnego. Kaplica została poważnie zniszczona w 1916 r. w czasie działań I wojny światowej. Odbudowano ją i wyremontowano w 1934 r., na wzór kaplicy z XVIII w.  Budynek był remontowany w 1982 r. oraz w 2002 r.

Opis obiektu

Zabytek jest usytuowany w północnej części wsi, w zespole klasztornym oo. bernardynów, na północno-wschodnim skraju parku, zwanego  „laskiem klasztornym” lub „laskiem św. Antoniego”, przy dawnym przebiegu drogi  prowadzącej od klasztoru w kierunku kaplicy pw. św. Antoniego „Na Wodzie”.

Kaplica została zbudowana na planie koła, poprzedzona prostokątnym portykiem. Jest murowana z cegły, obustronnie otynkowana i przykryta dachem namiotowym, pobitym blachą (dawniej gontem), zwieńczonym metalowym krzyżem. Portyk, przykryty dwuspadowym daszkiem, jest wsparty na dwóch kolumnach ustawionych na postumentach i dwóch półkolumnach wtopionych w ścianę kaplicy. W szczycie portyku znajduje się wykonane w tynku Oko Opatrzności otoczone promieniami. W elewacji zewnętrznej w przyziemiu obiega całość niski cokół, u góry natomiast profilowany gzyms wieńczący. Do kaplicy prowadzą przez portyk dwuskrzydłowe drzwi. Dwa okna budynku są podłużne, zamknięte półkoliście.

Wnętrze kaplicy jest jednoprzestrzenne, z cementową posadzką, sklepione kopułą, wyposażone w drewniany ołtarz z obrazem św. Stanisława Biskupa.

Dostępność obiektu dla zwiedzających: Dostęp ograniczony.

Autor noty: Ewa Prusicka, OT NID w Lublinie, 25.06.2023 r.