Historia obiektu

Kaplica powstała w 2 poł. XVIII w. w miejscu starszej, z XVII w. Według głoszonej tradycji, w miejscu wystawienia kaplicy miał ukazywać się św. Antoni w asyście aniołów. W latach 1884-89 kaplica została wyremontowana. Wynikało to z faktu, iż w 1869 r., wskutek represji po powstaniu styczniowym, władze carskie zamknęły klasztor, a kościół oddały unitom a następnie prawosławnym. Tzw. lasek wraz z kaplicami przekazano, pod nazwą „Duchowny gaj”, w zarząd Klasztoru prawosławnego. Kaplica została poważnie zniszczona w 1916 r. w czasie działań I wojny światowej. Odbudowano ją i wyremontowano w 1934 r., na wzór kaplicy z XVIII w.  Budynek był remontowany w 1982 r. oraz w 2002 r.

Opis obiektu

Zabytek jest usytuowany w północnej części miejscowości, w obrębie zespołu klasztornego oo. bernardynów, nieopodal głównego budynku szpitala, po lewej stronie drogi prowadzącej z  klasztoru do parku. Kaplica stoi na niewielkim wzniesieniu i prowadzą do niej murowane schody.

Kaplica została zbudowana na planie ośmioboku. Jest murowana z cegły, obustronnie otynkowana i przykryta dachem namiotowym ośmiopołaciowym, pobitym blachą (wcześniej gontem). Dach wieńczy metalowy krzyż ażurowy. W przyziemiu kaplicy znajduje się niski cokół. Wszystkie ściany budynku wieńczy profilowany gzyms. Wejście do kaplicy znajduje się w pseudoportykowej ściance, zaznaczonej płytką płyciną o falistych brzegach. Drzwi wejściowe są dwuskrzydłowe, płycinowe. Wnętrze obiektu jest doświetlone dwoma prostokątnymi oknami, czterokwaterowymi, ze współczesną stolarką osadzoną w metalowych ramach. We wnętrzu kaplicy, jednoprzestrzennym, z cementową posadzką i stropem płaskim, znajduje się ołtarz drewniany z obrazem Matki Bożej.

Dostępność obiektu dla zwiedzających: Dostęp ograniczony.

Autor noty: Ewa Prusicka, OT NID w Lublinie, 15.06.2023 r.