i przebudowano w XIX w. Piętrowy budynek z mieszkalnym poddaszem posiada czteroosiową elewację szczytową, z wejściem zamkniętym łukiem koszowym, flankowanym lizenami dźwigającymi gzyms. W ościeżach umieszczono sedilia. Dach naczółkowy pokryto papą, wcześniej łupkami. W 1906 r. obiekt należał do rodziny Seidel. W 1916 r. mieszkali tam: cieśla August Heintze z żoną Marią d.d. Polaszyk, w 1924 r. ogrodnik Roman Maciejewski z żoną Marią d.d. Maćkowiak, w 1925 r. wdowa Katharina Vogel d.d. Blaskowska, a w 1927 r. wdowa Maria Engelmann d.d. Urban. W 1941 r. lokatorami byli murarz Max Zwicker, (od 1929 r.), robotnice Frieda i Marta Pannach, pracownik biurowy Paul Pannach, wdowy Anna Menzel z Konradowa, Maria Schwarz d.d. Preuss i Apolonia Wilczkowiak d.d. Kendziora, mistrz stolarski Feliks Witkowski z Jędrzychowic (od 1940 r.), wytwórca papierosów Albert Gärtig, studniarz Albert Daum z Łysin i robotnik Robert Kodura z Lipinki Głogowskiej.

Źródło: "Wschowskie Ulice cz. I. Stare Miasto" Dariusz Czwojdrak