Historia

Działkę przy ul. Farnej 6 wytyczono prawdopodobnie już podczas kształtowania się układu starego miasta w XIV wieku. Była ona wówczas krótsza, sięgała do murów miejskich. Po ich likwidacji, działkę przedłużono do ulicy Zamurowej. W tym czasie też prawdopodobnie powstała obecnie istniejąca frontowa kamienica. Wzniesiona jest na starszych murach, prawdopodobnie w XVII w. jednak ze względu na brak badań archeologicznych i architektonicznych jednoznaczne określenie czasu jej powstania na razie nie jest możliwe. 

Historia

Kamienica znajduje się w obrębie Starego Miasta, w kwartale między ulicami: Farną, Zamkową, Zamurową, Starowarszawską. W ścisłej zabudowie zachodniej pierzei ulicy Farnej. W głębi działki, przy ul. Zamurowej 6 znajduje się oficyna z bramą przejazdową, przez którą możliwy jest wjazd na podwórze kamienicy. 

Obiekt jest bezstylowy. Z piwnicą pod frontowym traktem. 

Wzniesiony na planie zbliżonym do prostokąta. Jest dwutraktowy, z sienią przechodnią w skrajnej osi, wzdłuż południowej ściany budynku. 

Piwnice budynku wzniesione z cegły ceramicznej, pełnej oraz kamieni polnych, na zaprawie wapiennej. Ściany kondygnacji naziemnych murowane, z cegły pełnej, ceramicznej w układzie blokowym, na zaprawie wapiennej. Tynkowane od wewnątrz i na zewnątrz zaprawą wapienną. 

Nad piwnicami sklepienia kolebkowe z lunetami (murowanymi i wykutymi wtórnie z cegły ceramicznej, pełnej na zaprawie wapiennej. 

Stropy drewniane, belkowe z podsufitką tynkowane na gładko zaprawą wapienną na macie trzcinowej. Więźba dachowa drewniana, krokwiowo-płatwiowa. Płatwie oparte na ścianach poddasza. Dach dwuspadowy o kalenicy równoległej do ul. Farnej. Na każdej połaci dwie wystawki, kryte dachami dwuspadowymi. Dachy przykryte papą na deskowaniu. 

W piwnicy polepa. Na parterze i piętrze podłogi deskowe, białe na legarach, częściowo pokryte wykładziną PCV lub terakotą. Podesty balkonów z desek, wsparte na żeliwnych konsolach (elewacja zachodnia) i metalowych dwuteownikach (elewacja wschodnia). Balustrady balkonów metalowe z prętów i płaskowników. 

Schody do piwnic jednobiegowe, murowane, z cegły i kamienia polnego. Schody na piętro – jednobiegowe, proste, murowane z cegły, stopnice z piaskowca, balustrada drewniane z toczonych tralek, poręcz drewniana, profilowana. Schody w sieni w południowej części budynku. 

Okna w elewacji zachodniej na parterze - witrynowe, stałe, w metalowych ramach, zakratowane. Na piętrze i na parterze elewacji wschodniej - drewniane, ościeżnicowe, podwójne, z uchylnym nadślemieniem. Na piętrze elewacji wschodniej okna PCV. W wystawkach drewniane, ościeżnicowe.

Drzwi zewnętrzne, w elewacji zachodniej, wejściowe do sieni, drewniane, dwuskrzydłowe, z przeszklonym nadświetlem, ramowo-płycinowe. 

Elewacje pozbawione detali architektonicznego. Analogiczne, z zamkiem kowalskim, w wejściu do sieni w elewacji zachodniej. Drugie drzwi w elewacji zachodniej metalowe, jednoskrzydłowe, górą przeszklone, zakratowane. Na piętrze porte-fenêtre, dwuskrzydłowe, z nadświetlem. 

Elewacja zachodnia – frontowa, dwukondygnacyjna, na parterze cztery osie na piętrze trzy. Wzniesiona na niskim cokole. Wszystkie otwory prostokątne. Na parterze w osi skrajne i trzeciej od południa drzwi, poprzedzone pojedynczym stopniem. Parter zwieńczony profilowanym gzymsem. Na piętrze, na osi drzwi balkonowe i balkon. W pozostałych osiach otwory okienne. Pod oknami odcinki gzymsu tworzące parapety. Elewację wieńczy profilowany gzyms podokapowy. Wyżej w połaci dachu wystawki. 

Elewacja wschodnia dwukondygnacyjna, trójosiowa. Wszystkie otwory prostokątne. W osi środkowej i północnej otwory okienne, w osi południowej drzwi do sieni, n a piętrze drzwi balkonowe. Wyżej niewielkie okienko. Elewację wieńczy gzyms okapowy.

Własność prywatna. Obiekt dostępny z zewnątrz.

Oprac. Agnieszka Lorenc-Karczewska, OT NID w Łodzi, 04.05.2020 r.