Jego wartość wzbogacają iluzjonistyczne malowidła we wnętrzu.

Historia obiektu

W 1763 r. bp przemyski Michał Wodzicki erygował parafię w Michałówce. Dzięki hojności kasztelana przemyskiego Józefa Drohojowskiego, właściciela miejscowych dóbr ziemskich, w latach 1763-1775 wzniesiona została drewniana świątynia, konsekrowana dopiero 28.08.1828 r. przez bpa Jana Antoniego Potockiego. W czasie działań 1. wojny światowej świątynia uległa uszkodzeniu. Całkowicie zniszczony został dach nad prezbiterium, absyda z ołtarzem głównym oraz zakrystia. Odbudowa kościoła w 1916 r. skutkowała zmianami w bryle. Prezbiterium zamknięto wówczas ścianą prostą i przykryto go niskim dachem wielospadowym, wybudowano także nową zakrystię i skarbczyk. Kościół został ponownie uszkodzony w okresie 2. wojny światowej, a po 1942 r. zamieniony na magazyn, co skutkowało dalszą dewastacją. W latach 1972-76 wyremontowany staraniem ks. proboszcza Mariana Fedyka. W 2000 r. przeprowadzono doraźne prace remontowe przy więźbie dachowej. W latach 2008-2011 r. wykonano kompleksowy remont obiektu, m.in. wymieniono zniszczone podwaliny i część belek zrębu, przywrócono pierwotną formę absydy oraz gontowe pokrycie ścian i dachu. Od frontu dobudowano kruchtę. Po zakończeniu prac związanych z architekturą przystąpiono do konserwacji polichromii wnętrza kościoła odsłaniając fragmenty dekoracji malarskich z XVIII i XIX w. oraz konserwacji wyposażenia ruchomego.

Opis obiektu

Kościół położony jest w zach. części wsi, przy drodze z Radymna do Stubna, na płaskim terenie. Na osi świątyni otoczonej starodrzewem, w niewielkiej odległości od fasady usytuowana jest dzwonnica, a na północ od dzwonnicy murowana plebania.

Kościół jest orientowany, założony na rzucie prostokąta, z węższym, zamkniętym trójbocznie prezbiterium oraz dobudówkami po bokach (zakrystią i skarbczykiem). Od frontu świątyni występuje kruchta na planie zbliżonym do kwadratu. Trójnawowy korpus i prezbiterium tej samej wysokości, kryte są odrębnymi dachami; nawa dachem dwuspadowym z sygnaturką zwieńczoną cebulastym hełmem, prezbiterium dachem dwuspadowym od wschodu zamknięty, trójpołaciowo. Nad zakrystią i skarbczykiem występują dachy dwupołaciowe. Jest to kościół drewniany, konstrukcji zrębowej (partiami konstrukcji sumikowo-łątkowej), na kamiennej podmurówce osłoniętej fartuchem.  Ściany obite są gontem, przeprute prostokątnymi oknami (po trzy w nawie i po jednym w prezbiterium). Wnętrze przykryte jest pozornym sklepieniem kolebkowym. Nawy boczne wydzielone są dwoma parami kolumn na wysokich cokołach, dźwigających półkoliste arkady. Korpus od prezbiterium oddzielony jest belką tęczową. Na ścianie zachodniej występuje chór muzyczny wsparty na dwóch słupach. Wnętrze zdobi iluzjonistyczna dekoracja malarska, m. in. sceny ze Starego i Nowego Testamentu.

Dostępność obiektu dla zwiedzających. Obiekt z zewnątrz dostępny przez cały rok. Możliwość zwiedzania wnętrza po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym.

Autor noty: opr. Jadwiga Stęchły, OT NID w Rzeszowie, 06-03-2017 r.