1846–1852 jako cerkiew garnizonowa, następnie parafialna. Dzwonnica wraz z cerkwią tworzą jednorodny zespół architektoniczny o cechach klasycystycznych i bizantyjsko-ruskich.

Historia

Cerkiew pw. św. Jana Teologa, Apostoła i Ewangelisty została wzniesiona w l. 1848-52 kosztem rządu carskiego jako cerkiew garnizonowa, a od 1879 parafialna. Po 1867 r. obok cerkwi zbudowano dzwonnicę o cechach klasycystycznych, nakrytą cebulastym hełmem, nawiązującą do architektury cerkwi. Dzwonnica remontowana w 1935 r. oraz kilkakrotnie po wojnie. Całe założenie poddane kompleksowemu remontowi i rewitalizacji w l. 2012-13.

Opis

Dzwonnica usytuowana w pn.-zach. narożu cmentarza cerkiewnego położonego pomiędzy ul. H. Sienkiewicza, M. Kopernika i J. Młodowskiej, od pd. i wsch. włączona w linię ogrodzenia. Klasycystyczna. Wzniesiona na planie kwadratu, dwukondygnacyjna, murowana z cegły i otynkowana, nakryta czteropołaciowym dachem kopulastym z lukarnami, zwieńczonym niewielką latarnią z cebulastym hełmem zakończonym krzyżem prawosławnym; dach i hełm latarni pokryte blachą. Elewacje jednoosiowe, z dolną kondygnacją o charakterze cokołu, w której prostokątne wejście od wsch. i niewielkie okienko (wtórne) od pd. Górna kondygnacja opięta w narożach toskańskimi pilastrami dźwigającymi uproszczone belkowanie, przepruta ze wszystkich stron półkoliście zamkniętymi otworami dzwonowymi, pod którymi dekoracyjne kwadratowe płyciny; otwory wypełnione drewnianymi żaluzjami.

Zabytek dostępny.

Oprac. Bożena Stanek-Lebioda, OT NID w Lublinie, 21-11-2018 r.