stajnia - Zabytek.pl
Adres
Ojerzyce, 17
Lokalizacja
woj. lubuskie, pow. świebodziński, gm. Szczaniec
Historia
Ojerzyce po raz pierwszy wzmiankowano w 1415 r. jako własność Johana von Walderode. Później, jeszcze w XV w., należały do von Schlichtingów i von Stentzschów. W 2. poł. XVII w. dobra przeszły w ręce rodu von Knobelsdorff, następnie von Kalckreuthów, którzy z kolei, jeszcze w 1 poł. XVIII w., sprzedali je von Briesenom. Barokowy dwór i park powstały pod k. XVII w. lub na pocz. XVIII stulecia. W XIX w. przez kilkadziesiąt lat Ojerzyce należały do nietytułowanych właścicieli. Dopiero w 1879 r., po ślubie właścicielki Marii Schneider z Eugenem von Schmelingiem, ponownie stały się własnością szlachecką. Z ich inicjatywy w 1885 r. dwór powiększono o jedno skrzydło i nadano mu formę neorenesansowej rezydencji. Prawdopodobnie w tym samym czasie powiększono park krajobrazowy przyłączając tereny na północnym zachodzie. W 1907 r. dziedziczka majątku, Dorota Maria von Schmeling, wyszła za mąż za hrabiego Fredricha Carla von Hahna i do ich rodziny dobra należały do 1945 roku. Po II wojnie światowej majątek został upaństwowiony. W dawnej rezydencji mieściły się biura PGR i inne instytucje. W 1989 r. oczyszczono częściowo park i staw, a w 1993 r. rozpoczęto gruntowny remont pałacu z przeznaczeniem na pensjonat. Obecnie jest własnością prywatną.
Opis
Zabudowa folwarczna zajmuje południową część terenu. Największe budynki, murowane z cegły i nietynkowane (stajnia, obora, chlewnia, magazyny i oficyna), ustawione są przy drodze.
Dostęp do zabytku ograniczony. Własność prywatna – obiekt dostępny z zewnątrz.
oprac. Anna Jackiewicz, OT NID w Zielonej Górze, 3-11-2017 r.
Rodzaj: budynek gospodarczy
Styl architektoniczny: nieznana
Materiał budowy:
ceglane
Forma ochrony: Rejestr zabytków
Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_08_BK.26993