Historia

Miejski szpital Wszystkich Świętych powstał w 1526 r. z inicjatywy pastora Johanna Hessa, poza murami obronnymi Wrocławia, nad brzegiem Odry. Kolejne budowle związane ze szpitalem powstawały już od XVI w. W XIX w. szpital zyskał rangę głównego szpitala Wrocławia. Do 1891 r. znajdowały się tu kliniki uniwersyteckie. 

Omawiany budynek, w którym mieścił się oddział wewnętrzny szpitala, wybudowany został w latach 1835-1836 z fundacji rodziny Lösch. Uroczyste otwarcie miało miejsce w roku następnym. Projekt budynku sporządził Carl Heinrich Studt. Przewidziany był na sale szpitalne dla 124 chorych. W 1854 r. budynek powiększono o dobudówkę, stanowiącą łącznik z gmachem głównym szpitala, a w 1900 r. dobudowano przeszkloną loggię. W latach 1928-1929 budynek został zmodernizowany i nadbudowany o jedną kondygnację według projektów Ernsta Matthesa i Georga Müllera.

W okresie powojennym, do 2007 r. mieściły się tu oddziały Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego im. J. Babińskiego. Obecnie budynek jest nieużytkowany.

Opis

Budynek szpitalny fundacji rodziny Lösch usytuowany jest w ciągu zabudowy szpitalnej wzdłuż brzegu Odry, na osi wschód-zachód. Dobudowany został od strony zachodniej do głównego gmachu szpitalnego. Jest to budynek założony na planie prostokąta, podpiwniczony, czterokondygnacyjny z użytkowym poddaszem. Elewacje o rytmicznie zakomponowanych osiach, pozbawione historycznego wystroju architektonicznego. W połaci dwuspadowego dachu rząd lukarn.

Obiekt nieużytkowany. Brak możliwości zwiedzania.

Oprac. Bogna Oszczanowska, OT NID we Wrocławiu, 21-03-2016 r.