Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

budynek szpitalny Instytutu Patologii - Zabytek.pl

budynek szpitalny Instytutu Patologii


budynek użyteczności publicznej 1874 - 1876 Wrocław

Adres
Wrocław, Plac Jana Pawła II 27

Lokalizacja
woj. dolnośląskie, pow. Wrocław, gm. Wrocław

Budynek Instytutu Patologii jest jednym z obiektów rozległego kompleksu dawnego miejskiego szpitala Wszystkich Świętych.  

Historia

Miejski szpital Wszystkich Świętych powstał w 1526 r. z inicjatywy pastora Johanna Hessa, poza murami obronnymi Wrocławia, nad brzegiem Odry. Kolejne budowle związane ze szpitalem powstawały już od XVI w. W XIX w. szpital zyskał rangę głównego szpitala Wrocławia. Do 1891 r. znajdowały się tu kliniki uniwersyteckie.  

Budowa Instytutu Patologii została sfinansowana przez państwo na terenie wydzierżawionym od szpitala Wszystkich Świętych. Budynek wzniesiony został w latach 1874-1876 według projektu Oskara Knorra i Emila Hasenjägera według szczegółowego programu dyrektora Instytutu prof. Heinricha Wilhelma Gottfrieda Waldeyera-Herza i jego następcy prof. Juliusa Friedricha Cohnheima. W 1892 r. Instytut przeniesiono na ul. T. Chałubińskiego, a budynek został przejęty przez szpital.

W okresie powojennym, do 2007 r. mieściło się tu m.in. prosektorium i laboratorium Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego im. J. Babińskiego. Obecnie budynek jest nieużytkowany.

Opis

Budynek Instytutu Patologii usytuowany jest w ciągu zabudowy szpitalnej wzdłuż brzegu Odry, na osi wschód-zachód. Dobudowany został od strony wschodniej do głównego gmachu szpitalnego. Jest to budynek założony na planie trapezu, podpiwniczony, trójkondygnacyjny, nakryty dachem czterospadowym, o częściowo zachowanym, skromnym wystroju architektonicznym elewacji (pierwotnie elewacje dwóch dolnych kondygnacji dekorowane były boniowaniem, obecnie gładko tynkowane). W elewacji południowej zachowany jest portal wejścia głównego oraz stolarka drzwi wejściowych o formach neorenesansowych. Zachowana jest centralnie usytuowana klatka schodowa z tralkową balustradą. Pozostałe wnętrza budynku trójtraktowe, ze środkowym traktem korytarzowym, bez cech stylowych. Budynek połączony jest komunikacyjnie z archiwum i kaplicą (dawna Brama Wodna) poprzez współczesną parterową dobudówkę.  

Obiekt nieużytkowany. Brak możliwości zwiedzania.

Oprac. Bogna Oszczanowska, OT NID we Wrocławiu, 16-03-2016 r.

Rodzaj: budynek użyteczności publicznej

Styl architektoniczny: neorenesansowy

Materiał budowy:  ceglane

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_02_BK.346560, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_02_BK.186571