W niektórych pomieszczeniach przyziemia zachowały się sklepienia kolebkowo-krzyżowe. Elewacja od strony rynku jest trójosiowa, z przekształconym przyziemiem. Szczyt posiada wykrój falisty, niesymetryczny, rozczłonkowany czterema pilastrami. Zwieńczono go przyczółkiem i metalową kulą. Elewacja od strony ul. Rzeźnickiej jest nieotynkowana, w przyziemiu rozczłonkowana ślepymi arkadami zamkniętymi półkoliście, stanowiącymi pozostałość podcieni. W wejściu znajduje się kamienny portal ozdobiony płaskorzeźbioną wicią roślinną, z gzymsem u podstawy łuku i ozdobnym kartuszem z kluczem, w którym umieszczono cyrkiel, litery "AP" i datę 1677.

W drugiej połowie XVII w. dom mógł być w posiadaniu szlacheckiej rodziny Chwałkowskich lub złotnika Domprichta. Notatka w księgach miejskich z 1685 r. wymienia ich jako właścicieli narożnych kamienic przy zachodniej pierzei rynku. Przed 1870 r. kamienica należała do cieśli Eckerta. W 1872 r, budynek stanowił własność żydowskiego kupca i handlarza Jacoba Cohna z Kaszczoru (zm. 1900 r.) i jego żony Berthy d.d. Neumann (zm. 1896 r.). W latach 1913 - 1941 nieruchomość należała do wytwórcy koszyków Oswalda Graumanna. Podczas II wojny światowej w warsztacie zatrudniano robotników przymusowych, w tym Stanisława Borowiaka z Leszna. Po 1945 r. zakład wikliniarski prowadził Czesław Kruk.

Źródło: "Wschowskie ulice. Część I. Stare Miasto" Dariusz Czwojdrak