XX w. na terenie Ścinawy - miasta, które w wyniku wojennych zniszczeń i powojennych rozbiórek utraciło znaczną część zabudowy historycznej.

Historia

Nowy budynek ewangelickiego seminarium nauczycielskiego, mieszczącego też sierociniec w Ścinawie (Steinau – do 1945 r.) oddano do użytku w 1849 roku. Kompleks usytuowano w południowo-zachodniej części miasta, za promenadą, przy obecnej ul. T. Kościuszki. Na tyłach obszernej parceli zajmowanej przez Seminarium znajdowały się ogród, sale gimnastyczne i plac sportowy. Zabudowania szkolne częściowo rozebrano po 1945 roku. Z dawnego kompleksu zachowały się jedynie dawna szkoła ćwiczebna — Neue Übungsschule i pralnia z 1903 r. oraz toalety z ok. 1903 roku.

Utrzymany w formach neogotyckich budynek dawnej szkoły ćwiczebnej — Neue Übungsschule wzniesiony został według projektu lokalnego architekta Kirchnera. Budynek pełnił funkcję szkoły, gdzie uczniowie seminarium nabywali praktycznych umiejętności do wykonywania zawodu nauczyciela.

Opis

Budynek szkoły założony jest na rzucie nieregularnym, zbliżonym do litery „L”, dwukondygnacyjny, nakryty ceramicznymi dachami dwuspadowymi, z strzelistymi, neogotyckimi szczytami w elewacjach bocznych. Elewacje opracowane w cegle, z wyrobionym w tynku detalem architektonicznym. Budynek zachował oryginalny układ wnętrz, surowy, utylitarny wystrój holu i klatki schodowej.

Budynek sanitariatów założony jest na planie prostokąta, parterowy, zwieńczony dwuspadowym dachem ceramicznym. Elewacje opracowane w cegle.

Zabytek dostępny.

oprac. Bogna Oszczanowska, OT NID we Wrocławiu, 21-03-2019 r.