Historia

Na początku lat 30. XIX w. plac opatrzony numerem 131 (obecnie Piotrkowska 77) objął przybyły z Czech tkacz August Rasche. W połowie lat 30. sprzedał posesję Edwardowi Schmidtowi, który w 1839 r. wybudował na jej terenie parterowy dom drewniany. W 1842 r. nieruchomość stała się własnością Antoniego Pischela. Ten w maju 1862 r. sprzedał ją Ignacemu Schatke, który z kolei w sierpniu 1865 r. sprzedał posesję Teodorowi Kahlowi. W 1869 r. Kahl sprzedał nieruchomość Adolfowi Otto. Na terenie posesji stał wtedy parterowy drewniany dom. Budynek w obecnym kształcie wybudowany został w latach 1891-1892 według projektu sygnowanego przez wieloletniego architekta miasta Hilarego Majewskiego. W Archiwum Państwowym w Łodzi RGP w Wydziale Budowlanym zachowały się akta z 1891 i 1898 r.

Opis

Reprezentacyjny piętrowy budynek z poddaszem zajmuje prostokątną działkę między ulicami 6 Sierpnia i A. Struga, w zachodniej pierzei ul. Piotrkowskiej. Przylegająca do budynku głównego oficyna północna sięga w głąb działki w kierunku zachodnim. Symetrię elewacji frontowej zakłóca jedynie lokalizacja przejazdu bramowego usytuowanego w skrajnej, południowej osi. Pozostałe elementy zostały rozplanowane regularnie i harmonijnie. Podziały wertykalne wyznaczone zostały przez sześć osi. Przejazd bramny i otwory okienne usytuowane na wysokim parterze mają półokrągłe zakończenia. Okna na I piętrze są prostokątne i okolone delikatnymi wąskimi opaskami z motywem wolich oczu. Flankują je półkolumny o żłobkowanych w górnej części trzonach i gładkimi szerokimi opaskami poniżej. Półkolumny zakończone są kapitelami jońskimi z ozdobnymi girlandami owoców pod spodem i wspierają ozdobne belkowanie złożone z profilowanej dolnej części i ozdobnej ze złoconymi elementami górnej złożonej z ozdobnych kaboszonów. Wyżej usytuowane zostały drobne fryzy kostkowe i z motywami wolich oczu. Każde z okien wieńczy półokrągło zakończony profilowany naczółek, którego wnętrze wypełnione zostało dużą muszlą. W osiach sąsiadujących ze skrajnymi umieszczone zostały dwa balkony z masywnymi tralkowymi balustradami i konsolowymi wspornikami. Ściany parteru pokryte są poziomymi, wyraźnie zaznaczonymi w tynku boniami, zaś na I piętrze bonie są płytsze i prostokątne. Całość wieńczy szeroki kolorowy fryz biegnący pomiędzy małymi kwadratowymi oknami poddasza, złożony z płaskorzeźbionych postaci puttów przeplatanych złoconymi girlandami. Ponad poddaszem znajduje się wysunięty okap zaakcentowany pod spodem drobnym fryzem kostkowym, fryzem o motywie wolich oczu i fryzem złożonym z dużych prostokątnych kostek ozdobionych od spodu rozetami. Okap dachu unosi tralkową attykę zakończoną profilowaną balustradą.

Obiekt jest dostępny z zewnątrz i w części należącej do restauracji.

Oprac. Patrycja Podgarbi, OT NID w Łodzi, 22-04-2020 r.