Powstały w poł. XVIII w., wraz ze świątynią tworzy w centrum Sobieszowa późnobarokowy zespół o wysokiej klasie artystycznej, będący znakomitym przykładem śląskiego budownictwa sakralnego oraz ważnym elementem miejscowego krajobrazu. 

Historia

Budynek wzniesiony w latach 1750-1751. Remontowany na pocz. lat siedemdziesiątych XX w. oraz współcześnie. 

Opis

Plebania usytuowana w środkowej części wsi, po zachodniej stronie głównej drogi osiedla, na północny wschód od kościoła. Jest to wolnostojący budynek w układzie kalenicowym, barokowy, oparty na planie prostokąta, murowany z kamienia z dodatkiem cegły. Wzniesiona była prawdopodobnie na miejscu starszego budynku, być może z wykorzystaniem części jego murów. Jej dwukondygnacyjna, zwarta, częściowo podpiwniczona bryła zwieńczona została czterospadowym dachem łamanym z lukarnami w dolnych połaciach, wtórnie krytym blachą. Cztero- i pięcioosiowe elewacje otynkowano w układzie ramowym z narożnymi lizenami i pustym fryzem pod okapem dachu oraz dekoracyjnymi plakietami pod oknami piętra. Znajdujący się w środkowej osi elewacji wschodniej (wyróżnionej lizenami) otwór wejścia głównego ujęto w piaskowcowy portal o profilowanych ościeżach, zamknięty nadwieszonym łukiem koszowym z kluczem. Prostokątne otwory okienne budynku oprawione zostały w kamienne opaski z podokiennikami. 

Wnętrza w układzie dwutraktowym z przelotową sienią na krótszej osi nakryto fasetowymi stropami z dekoracją sztukatorską. Zachowały się również oryginalne obramienia niektórych wewnętrznych otworów drzwiowych.

Plebania dostępna wyłącznie z zewnątrz.

Oprac. Piotr Roczek, OT NID we Wrocławiu, 29.01.2019 r.