Jest ważnym materialnym źródłem pomnażającym naszą wiedzę o pradziejach tego regionu.

Usytuowanie i opis

Obiekt zlokalizowany jest na gruntach pomiędzy szosą z Prędocina do Kruszyny, około 500 m na wschód od mostu kratownicowego nad kanałem Odry, około 200 m na północ od kanału Odra, w obrębie dawnej piaszczystej terasy starorzecza Odry. Stanowisko prawdopodobnie zostało w dużej części zniszczone eksploatacją kruszywa. Obecnie teren nieużytku porośnięty lasem.  

Obozowisko i osada wielokulturowa położone były onegdaj na polach ornych (obecnie jest to obszar nieużytku po wybierzyskach porośnięty drzewami i krzewami) rozciągających się na lekko wyniesionej piaszczystej terasie starorzecza Odry, na działkach gruntowych nr 11, nr 265/2 i sąsiednich. Teren ten został zniszczony eksploatacją kruszywa. Być może relikty obozowiska oraz pradziejowych i średniowiecznych jam osadniczych zalegają pod warstwą humusu. Artefakty archeologiczne zostały odkryte na powierzchni ówczesnych pól. 

Historia

Stanowisko zostało odkryte w latach 30-tych XX wieku. badacze niemieccy znaleźli wyroby krzemienne datowane na środkową i młodszą epokę kamienia oraz fragmenty ceramiki datowane na neolit (kultura pucharów lejowatych), II okres epoki brązu (kultura przedłużycka), V okres epoki brązu i okres halsztacki (kultura łużycka) oraz okres wczesnośredniowieczny i średniowieczny. Stanowisko zarejestrowano jako Kruszyna nr 1. Zabytki z tych badań zaginęły. Prospekcje powierzchniowe wykonane przez w 1964 r. przez Z. Bagniewskiego z Uniwersytetu Wrocławskiego i w 1987 r. (badania systemem AZP) przez P. Kubowa z Muzeum Piastów Śląskich w Brzegu, potwierdziły istnienie zabytku archeologicznego. Stanowisko zarejestrowano jako Prędocin nr 1. W 1991 roku badania sondażowe przeprowadziła prof. I. Lasak z Uniwersytetu Wrocławskiego.

Stan i wyniki badań 

Stanowisko archeologiczne, obozowisko i osada, było wielokrotnie badane powierzchniowo oraz sondażowo. W latach 30-tych XX w. odkryli je badacze niemieccy. Według informacji archiwalnych znaleźli oni zabytki krzemienne datowane na mezolit i neolit oraz fragmenty naczyń glinianych datowanych na neolit (kultura pucharów lejowatych), II okres epoki brązu (kultura przedłużycka), V okres epoki brązu i okres halsztacki (kultura łużycka) oraz okres wczesnośredniowieczny i średniowieczny. Stanowisko zarejestrowano wówczas jako Kruszyna nr 1. Zabytki z tych badań zaginęły. W 1964 r. Z. Bagniewski w ramach badań weryfikacyjnych penetrując pola znalazł na powierzchni kilka fragmentów naczyń glinianych datowanych na okres średniowieczny. W 1987 r. w ramach badań Archeologicznego Zdjęcia Polski powierzchniową penetrację pól przeprowadził P. Kubów. Znalazł on dwa fragmenty naczyń glinianych, które prof. St. Pazda określił jako pradziejowe. Stanowisko zarejestrowano jako Prędocin nr 1. W 1991 roku badania sondażowe przeprowadziła prof. I. Lasak z Uniwersytetu Wrocławskiego. Artefakty archeologiczne zostały odkryte na powierzchni ówczesnych pól. Wydaje się, że stanowisko zostało w dużej części zniszczone eksploatacją kruszywa, a obecnie obszar jest nieużytkiem porośnięty drzewami.

Stanowisko położone jest na gruntach prywatnych. Teren ogólnie dostępny.

Oprac. Krzysztof Spychała, NID OT Opole, 24.06.2019 r.