Jest ważnym materialnym źródłem pomnażającym naszą wiedzę o starożytnym osadnictwie produkcyjnym na Ziemi Brzeskiej. Na stanowisku tym w dymarkach z rudy darniowej wytapiano „łupy” żelazne – półprodukty do wyrobu przedmiotów żelaznych.

Usytuowanie i opis

Obiekt zlokalizowany jest na gruntach zachodniej terasy Potoku Pępickiego, około 400 m na wschód dawnego folwarku we wsi, około 200 m na południe od drogi gruntowej prowadzącej od parku we wsi do Olszanki. 

Osada hutnicza położona jest na polach ornych rozciągających się na lewobrzeżnej, lekko wyniesionej piaszczysto-żwirowej terasie Potoku Pępickiego, na działce gruntowej nr 101/35. Relikty tej pradziejowej osady zalegają pod warstwą orną, a artefakty archeologiczne głównie w postaci fragmentów naczyń glinianych i różnej wielkości kawałków żużli dymarkowych zostały odkryte na powierzchni pola. 

Historia

Stanowisko zostało odkryte w 1987 r. podczas badań powierzchniowych wykonywanych w ramach Archeologicznego Zdjęcia Polski (AZP) przez badacza dr. Marka Bednarka z Instytutu Archeologii Uniwersytetu Wrocławskiego. Rozpoznanie powierzchniowe pozwala na określenie chronologii obiektu na koniec okresu rzymskiego. 

Stan i wyniki badań

Stanowisko archeologiczne – osada hutnicza, zostało odkryte w 1987 r. w ramach badań Archeologicznego Zdjęcia Polski. Powierzchniową penetrację pól przeprowadził dr M. Bednarek ze studentami, a kwerendę do badań wykonał prof. S. Pazda z Uniwersytetu Wrocławskiego. Na polu znaleziono kilka fragmentów naczyń glinianych i kawałki żużli dymarkowych. Na podstawie odkrytych zabytków prof. Stanisław Pazda określił, że osada była użytkowana pod koniec późnego okresu rzymskiego faza D (IV-V w.) przez ludność kultury przeworskiej. Stanowisko niszczone jest głęboką orką. 

Stanowisko położone jest na gruntach prywatnych. Teren ogólnie dostępny.

Oprac. Krzysztof Spychała, OT NID w Opolu, 25.07.2019 r.

Bibligrafia

• Archiwum Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Opolu: teczka rejestru nr A-823/88; Karta Ewidencji Stanowiska Archeologicznego Obórki nr 7, AZP 17/87-32; zbiór zabytków i księga inwentarzowa poz. nr 2938.