Jest ważnym materialnym źródłem pomnażającym naszą wiedzę o starożytnym osadnictwie produkcyjnym na Ziemi Brzeskiej. Na stanowisku tym w dymarkach z rudy darniowej wytapiano „łupy” żelazne – półprodukty do wyrobu przedmiotów żelaznych.

Usytuowanie i opis

Obiekt zlokalizowany jest na gruntach wschodniej terasy Potoku Pępickiego, około 750 m na południowy - wschód od szosy z Obórek do Krzyżowic i mostu nad w/w rzeką, około 200 m na wschód od koryta Potoku Pępickiego, około 200 m na północ od drogi gruntowej prowadzącej z Obórek do Olszanki. 

Osada hutnicza położona jest na polach ornych rozciągających się na prawobrzeżnej, lekko wyniesionej piaszczysto-żwirowej terasie Potoku Pępickiego, na działce gruntowej nr 317/7. Relikty tej pradziejowej osady zalegają pod warstwą orną, a artefakty archeologiczne głównie w postaci fragmentów naczyń glinianych i różnej wielkości kawałków żużli dymarkowych zostały odkryte na powierzchni pola. 

Historia

Stanowisko zostało odkryte w 1987 r. podczas badań powierzchniowych wykonywanych  w ramach Archeologicznego Zdjęcia Polski (AZP) przez badacza dr. Marka Bednarka z Instytutu Archeologii Uniwersytetu Wrocławskiego. Rozpoznanie powierzchniowe pozwala na określenie chronologii obiektu na koniec późnego okresu rzymskiego. 

Stan i wyniki badań

Stanowisko archeologiczne – osada hutnicza, zostało odkryte w 1987 r. w ramach badań Archeologicznego Zdjęcia Polski. Powierzchniową penetrację pól przeprowadził dr M. Bednarek ze studentami, a kwerendę do badań wykonał prof. S. Pazda z Uniwersytetu Wrocławskiego. Na polu znaleziono kilka fragmentów naczyń glinianych i kawałki żużli dymarkowych. Na podstawie odkrytych zabytków prof. Stanisław Pazda określił, że osada była użytkowana pod koniec późnego okresu rzymskiego faza D (IV-V w.) przez ludność kultury przeworskiej. Stanowisko niszczone jest głęboką orką. 

Stanowisko położone jest na gruntach prywatnych. Teren ogólnie dostępny.

Oprac. Krzysztof Spychała, NID OT Opole, 26.07.2019 r.