W dawnych kronikach szkoła ta jest wspominana jako masywnie zbudowana i stosunkowo obszerna pomimo wybudowania na niewielkiej działce. Obok sali wykładowej (audytorium) znajdowały się w budynku jeszcze trzy kolegia - mieszkania dla uczniów wywodzących się z okolicznych bogatych rodów szlacheckich.

W roku 1587 obiekt rozebrano i postawiono na nowo przy użyciu cegły. Poświęcenia nowej szkoły dokonano 25 listopada 1587 r. Na przełomie XVIII i XIX wieku szkołę przebudowano na budynek mieszkalny, a nowy gmach szkoły katolickiej stanął na dawnym cmentarzu przykościelnym.

Kamienica nr 6 jest budowlą trzykondygnacyjną, wzniesioną na zachowanym gotyckim podpiwniczeniu. W przyziemiu znajdują się trzy pomieszczenia sklepione kolebkowo. Frontowa elewacja jest czteroosiowa, a dach wykonano w konstrukcji naczółkowej. W Rejestrze Zabytków Województwa Opolskiego obiekt figuruje pod numerem 274/58, na podstawie decyzji z dn. 30 stycznia 1958 r.