„stylu narodowego”. Należy do grupy zabytków licznie występujących w regionie.

Historia obiektu

Dzwonnica powstała równolegle z budową cerkwi w l. 1923-1926, prawdopodobnie na miejscu poprzedniej, zniszczonej w czasie działań 1. wojny światowej. Po 2. wojnie opuszczony zespół sakralny przejął w użytkowanie kościół rzymskokatolicki, tworząc w 1948 r. samodzielna parafię. W 1961 r. dokonano remontu dzwonnicy, w zakres którego wchodziła też wymiana pokrycia.

Opis obiektu

Zespół cerkiewny ulokowany jest w pd. części wsi, w rozwidleniu lokalnych dróg, na krawędzi skarpy opadającej do lokalnego potoku. W bezpośrednim sąsiedztwie cerkwi, w odległości ok. 6 m na zach. usytuowana jest dzwonnica.

Dzwonnicę wybudowano na rzucie prostokąta, dłuższym bokiem na linii wsch.-zach., o zwartej, wertykalnie ukształtowanej, bryle, zadaszonej dachem namiotowym zakończonym ośmioboczną, smukłą sygnaturką. Akcenty poziome bryły stanowią poziome daszki: pośredni, rozdzielający dwie kondygnacje i fartuch osłaniający podwalinę. Górną kondygnację obiega pas otworów głosowych, utworzonych pomiędzy słupkami, wzbogacony charakterystycznym mieczowaniem. Dzwonnicę wybudowano z drewna, w konstrukcji słupowej. W jednoprzestrzennym wnętrzu zawieszono dwa dzwony.

Dostępność dla zwiedzających: Obiekt dostępny.

Autor noty: Barbara Potera, OT NID Rzeszów, 06-04-2017 r.