Historia

Kościół lub kaplica pw. św. Barbary w Sobieszowie wzmiankowany był w 1380 r. oraz  1387 r. Murowany obiekt w stylu gotyckim został przebudowany na renesansowy w 1590 r. Kolejna przebudowa, prowadzona pod kierunkiem Petera Zimmermanna, miała miejsce w latach 1647-1648. Obecną świątynię wzniesiono w latach 1778-1782 z inicjatywy hrabiego Johanna Nepomuka Schaffgotscha, pod kierunkiem mistrza Liebuscha z Jeleniej Góry. Zastąpiła ona dawny kościół, który został rozebrany z pozostawieniem wolnostojącej wieży. W 1785 r. w jeleniogórskiej pracowni Augustina Wagnera powstał ołtarz główny kościoła. W 1803 r. przy południowej elewacji świątyni wystawiono piaskowcowe figury św. Leonarda i św. Floriana. W 1816 r. zawieszono żyrandol. W 1873 r. wybudowano prospekt organowy. Z 1921 r. pochodzą witraże.

Wieżę poddano gruntownej przebudowie w 1647 r., umieszczając w niej dzwon, odlany z armat pochodzących z zamku Chojnik. W 1728 r. w dzwonnicy umieszczono nowy zegar, wykonany przez Georga Klosego. Zarówno kościół, jak i wieżę dzwonnicy remontowano w 1961 r., 1978 r. i na pocz. obecnego stulecia.

Opis

Oparta na planie kwadratu wieża dzwonnicy usytuowana została ok 10 m na północ od kościoła. Wymurowaną z kamienia i nieco zwężającą się ku górze budowlę zwieńczono barokowym, ośmiobocznym drewnianym hełmem z latarnią, krytym blachą. W polu chorągiewki na szczycie znalazła się data 1647, upamiętniająca przebudowę obiektu. Elewacje wieży pokryto tynkiem w układzie ramowym z szerokimi narożnymi lizenami. Znajdujący się od strony wschodniej otwór wejściowy ujęto w portal i poprzedzono murowanymi schodami. W górnej części tej elewacji umieszczono drewnianą, czworoboczną tarczę zegara. Niewielkie otwory okienne o kształcie spłaszczonych okulusów oprawione zostały w szerokie tynkowe opaski z kluczami, podobnie jak pojedynczy ślepy portal w przyziemiu. 

Zabytek dostępny z zewnątrz przez cały rok.

Oprac. Piotr Roczek, OT NID we Wrocławiu, 22.01.2018 r.