Pierwsza drewniana świątynia istniała zapewne już w XVII w., remontowana lub zbudowana na nowo w XVIII w., rozebrana w r. 1880. Obecnie istniejący neogotycki kościół został wzniesiony z inicjatywy ks. Wiktora Krauzego, zaprojektowany przez budowniczego powiatu zamojskiego arch. W. Sienickiego, sfinansowany ze środków parafian i dziedzica dóbr Kąty – Marcina Krotochwila. Kościół zbudowano w l. 1873-1878 jako świątynię jednonawową, poświęcono w 1879 r., uznając wówczas za „wzór i ozdobę całej okolicy”. Współcześnie z kościołem powstało ogrodzenie z czterema neogotyckimi kapliczkami. W 1909 r. kościół rozbudowano poprzez dodanie naw bocznych z kaplicami oraz zakrystii przy prezbiterium. W 1900 r. wzniesiono neogotycką dzwonnicę, wg proj. arch. Juliana Cieszkowskiego. Data budowy drewnianej plebanii nie jest znana, przyjmuje się, że powstała w 2. poł. XIX w. i została częściowo przebudowana w okresie międzywojennym. W czasie bombardowania we wrześniu 1939 r. zniszczona została wieża kościelna, uszkodzona dzwonnica i znaczna część ogrodzenia, których odbudowę rozpoczęto w 1950 r. W trakcie odbudowy przekształcono wnętrze otwierając nawy boczne na nawę główną większą ilością arkadowych przejść. Kościół kilkakrotnie remontowany, m. in. w r. 1962, 1980.

Opis

Plebania położona jest po zachodniej stronie kościoła. Parterowa, częściowo podpiwniczona, wzniesiona na planie prostokąta, o dwutraktowym, wielodzielnym układzie wnętrza. Zbudowana z drewna w konstrukcji sumikowo-łątkowej, oszalowana, nakryta dachem naczółkowym pod blachą. W elewacji frontowej (wsch.) dwa wejścia poprzedzone gankami z parami kamiennych kolumn. Elewacje ozdobione dekoracją snycerską w postaci rozbudowanych nadokienników, szerokiego fryzu w zwieńczeniu i ażurowych listew podokapowych.

Zabytek dostępny. Możliwość zwiedzania po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym.

opr. Bożena Stanek-Lebioda, OT NID w Lublinie, 19-07-2018 r.