We wnętrzach niestety nie zachował się wystój klatki schodowej stolarka drzwiowa i okienna. Usunięty został także wystrój sztukatorski pomieszczeń biurowych i solarka drzwiowa, ozdobne piece, kolumny oraz wsporniki podciągów. Zniszczeń dokonała w latach 80. XX w. spółka PSS Społem będąca właścicielem obiektu.

Historia

Pierwsze informacje na temat posesji przy ul Piotrkowskiej 29/Więckowskiego 3 związane są z jej kupnem, które miało miejsce w 1830 r., kiedy to Jan Adamowski nabył ją od mieszczan starego miasta plac przy ul. Piotrkowskiej z zamiarem wybudowania tam w ciągu dwóch lat murowanego domu krytego dachówką. Planów nie udało mu się zrealizować, a grunt w 1858 r. zakupił od niego Antoni Wesołowski. Na terenie znajdowały się jedynie zabudowania drewniane usytuowane w podwórzu. Nowy właściciel chciał na zakupionej posesji wybudować ceglany dom kryty dachówką. Plany udało mu się zrealizować. Teren wraz z zabudowaniami sprzedał w połowie lat 60. XIX w. Karolowi Hoffrichterowi. Ten wkrótce sprzedał go Wincentemu Simma. W 1870 r. W. Simma wystawił przy ul. Piotrkowskiej 29 murowaną oficynę, która zastąpiła obiekt drewniany. Do końca XIX w. nieruchomość była własnością rodziny Poznańskich. Na początku XX w. teren zakupił Dom Bankowy „Wilhelm Landau”. W 1903 r. nowy właściciel wystawił monumentalny narożny budynek. Wykorzystał projekt znanego architekta Gustawa Landau-Gutentegera, zaś jego realizację powierzono miejscowej firmie „Olszer i Szczeciński”. Na parterze ulokowano pomieszczenia o przeznaczeniu handlowym, na I piętrze mieściła się siedziba banku, zaś pozostałe lokale przeznaczono na luksusowe mieszkania. W Archiwum Państwowym w Łodzi w RGP Wydziale Budowlanym zachowały się akta z 1895 r. i z 1902 r.

Opis

Okazały, trzypiętrowy, narożny gmach zajmuje dużą działkę u zbiegu ulic Piotrkowskiej i Więckowskiego. Poziome podziały elewacji wyznacza boniowanie, wyraziste w części parterowej i delikatniejsze, płytko zaznaczone w tynku na pozostałych kondygnacjach. Podziały te podkreślają także gzymsy usytuowane nad witrynami parteru, nad oknami I piętra i nad otworami okiennymi III piętra. Całość wieńczy wydatny gzyms koronujący podkreślony biegnącym pod nim fryzem złożonym z podłużnych kostek, których frontowe ścianki zdobią charakterystyczne wgłębienia. Ponad gzymsem wieńczącym usytuowana została attyka, w partii skrzydeł od strony ulic o motywie charakterystycznych przenikających się łukowatych form secesyjnych, w części półokrągłej partii narożnej w formie prostokątnych tralek z geometryczną dekoracją umieszczoną u góry frontowej ścianki. Pionowy akcent stanowi przede wszystkim wydatny półokrągły narożnik, gdzie na II i III piętrze otwory okienne oddzielone są wysokimi kolumnami o trzonach rowkowanych poprzecznie i zwieńczonych kapitelami kompozytowymi. Narożnik wieńczy okrągła kopuła kryta blachą ocynkowaną i zdobiona licznymi żebrami ukształtowanymi z blachy. Pomiędzy żebrami wykrojone zostały półokrągło zakończone, niewielkie otwory okienne, pomiędzy którymi w górnych ich częściach umieszczone zostały metalowe elementy w formie drzew. Kopułę wieńczy okrągła, ażurowa sygnatura zdobiona metalowymi, żłobkowanymi konsolami i ustawionym na jej szczycie kwiatonem. Narożnik akcentują na I i II piętrze balkony o tralkowych kamiennych balustradach, węższej u góry, szerszej na dole. Wąskie balkony znajduję się na elewacjach bocznych. Po dwa znajdują się na II i III piętrze w centralnej osi od strony ul. Piotrkowskiej i w osi lekko przesuniętej w kierunku wschodnim w elewacji od strony ul. Więckowskiego. Wertykalny charakter elewacji podkreślają osie smukłych otworów okiennych o miękkich, secesyjnych wykrojach. Elewacja wschodnia jest pięcioosiowa, północna posiada osiem osi. Zdobią je ornamenty roślinne i geometryczne, maszkarony wzorowane na architekturze berlińskiej i paryskiej. Gmach przykrywa stromy mansardowy dach pokryty blachą . Z niej wykonane są obramienia okrągłych otworów okiennych. Dach nad elewacjami wieńczy tralkowa balustrada.

Obiekt jest dostępny z zewnątrz.

Oprac. Patrycja Podgarbi, OT NID w Łodzi, 19-03-2020 r.