Jana Chrzciciela. W odróżnieniu od kościoła nie została zniszczona w czasie wojny i zachowała się w oryginalnej formie. Kościół wraz z otoczeniem stanowi unikalny w skali regionu kompleks sakralny, świadczący o bogatej historii miasta i jego dużym znaczeniu w okresie średniowiecza i renesansu.

Historia

Parafia w Wiźnie została erygowana w 1390 r., początkowo rolę kościoła pełniła drewniana kaplica przy zamku. Murowany kościół pw. św. Jana Chrzciciela, położony na skarpie nad Narwią, ufundowała ok. 1500 r. Anna, księżna mazowiecka, budowę zakończono w 1525 roku. Barokowa dzwonnica została zbudowana staraniem proboszcza wiskiego Wincentego Szultza, kanonika pułtuskiego ok. 1650 roku. Kościół był wielokrotnie niszczony, natomiast towarzysząca mu dzwonnica przetrwała do dnia dzisiejszego w nienaruszonym stanie.

Opis

Dzwonnica usytuowana w pd. - zach. części ogrodzenia kościoła par. pw. św. Jana Chrzciciela, w licu od strony ul. Pawła z Wizny, w pn. - wsch. części miejscowości. Barokowa.

Dzwonnica na rzucie prostokąta, dłuższa oś pn. - pd., wejście od strony wschodniej. Bryła dwukondygnacyjna, dach czterospadowy namiotowy o konstrukcji drewnianej, kryty dachówką, zwieńczony cebulastą iglicą z krzyżem kowalskim. Murowana z cegły na fundamencie z kamienia polnego, tynkowana. Elewacja wsch. z drzwiami, nad nimi trójkątny, profilowany tympanon, powyżej w osi drzwi sklepiona półkoliście nisza z figurą świętego, po jej obu stronach zakończone półkoliście okna z żaluzjami. Elewacja zach. analogiczna, ze ślepym portalem. Elewacje boczne jednoosiowe, z oknem żaluzjowym w górnej kondygnacji. W elewacji pd. w dolnej kondygnacji dwie nisze ze współczesnymi tablicami pamiątkowymi. Zachowały się dwa dzwony z XVI i XVII w. oraz sygnaturka z 1889 roku.

Obiekt dostępny dla zwiedzających z zewnątrz.

Oprac. Grażyna Rogala, OT NID w Białymstoku, 10-12-2015 r.