Obiekt pełnił funkcję ministerstwa skarbu, urzędował w nim wicepremier z czasów dwudziestolecia międzywojennego, Eugeniusz Kwiatkowski. Dawny pałac związany jest ponadto z historią insurekcji kościuszkowskiej.

Historia

Budynek został wzniesiony dla ówczesnego ministra skarbu Ksawerego ks. Druckiego-Lubeckiego, na miejscu dawnego pałacu Ogińskich. Autorem gruntownej przebudowy został w latach 1825-1830 Antonio Corazzi. W rozplanowaniu gmachu architekt nawiązał do włoskich renesansowych willi poprzez m.in. zastosowanie tarasów i podcieni. Dawny pałacowy dziedziniec po wyburzeniu oficyn włączono w obręb nowopowstałego pl. Bankowego. Budynek oprócz funkcji administracyjnych, posiadał również przeznaczenie mieszkalne jako rezydencja ministra skarbu. Obiekt przekształcony w XIX w., stał się siedzibą gimnazjum żeńskiego.

Po odzyskaniu niepodległości, gmach został restaurowany przez Mariana Lalewicza w latach 1919-1921. Wówczas znalazło tu swoją siedzibę Ministerstwo Skarbu. W latach 1935-1939 w budynku urzędował, wicepremier i minister skarbu. Podczas drugiej wojny światowej budynek ucierpiał dwukrotnie: w 1939 i 1944 roku. Odbudowany został w latach 1950-1954 pod kierunkiem Piotra Biegańskiego.

Opis

Gmach znajduje się przy pl. Bankowym, pomiędzy dawną siedzibą Banku Polskiego i Giełdy a pałacem Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu. Budynek jest trójkondygnacyjny o silnie zróżnicowanej bryle, z trzema wydatnymi ryzalitami w formie pawilonów. Środkowy o wysokości korpusu głównego, cofnięty został w najwyższej, trzeciej kondygnacji. Dwa skrajne ryzality są jednopiętrowe. Fasadę występów tworzą galerie kolumnowo-arkadowe. Na wysokości parteru ryzality zostały połączone łącznikami kolumnowymi, których interkolumnia na przemian wypełnia ściana lub otwarta arkada. Tarasy widokowe występują na dachach ryzalitów oraz galerii. Pod gzymsem koronującym elewacji znajduje się dekorowany fryz z motywami gryfów i wazonów. Całość nakryta płaskim dachem schowanym za attyką.

Na ścianach budynku znajdują się cztery tablice pamiątkowe. Pierwsza z 1952 r. przypomina o tym, że w budynku podczas insurekcji kościuszkowskiej w 1794 r. obradował Klub Jakobinów. Druga z 1977 r. upamiętnia setną rocznicę śmierci zasłużonego dla Warszawy projektanta tego budynku, jakim był Antonio Corazzi. Trzecia z 1998 r. honoruje twórców Banku Polskiego, Franciszka Ksaweego ks. Druckiego-Lubeckiego i Ludwika hr. Jelskiego. Czwarta z 2000 r. z rzeźbą, uwiecznia osobę Eugeniusz Kwiatkowskiego, pracującego w tym budynku w latach 1935-1939.

Pałac jest połączony z sąsiadującym dawnym pałacem Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu. Większą część gmachu zajmują obecnie biura Mazowieckiego Urzędu Wojewódzkiego w Warszawie.

Obiekt dostępny z zewnątrz.

Oprac. Bartłomiej Modrzewski, OT NID Warszawa, 09-04-2018 r.