Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

kościół parafialny pw. Świętej Trójcy - Zabytek.pl

kościół parafialny pw. Świętej Trójcy


kościół 1801 - 1803 Rudziczka

Adres
Rudziczka

Lokalizacja
woj. opolskie, pow. prudnicki, gm. Prudnik - obszar wiejski

Kościół zbudowany został na nietypowym planie elipsy.

Historia

Parafia w Rudziczce powstała na przełomie XIII/XIV wieku. Pod względem administracyjnym należała do diecezji wrocławskiej. Po raz pierwszy kościół wzmiankowany jest w źródłach w 1337 roku. Od 1555 r. - w rękach protestantów. W 1582 r. wzniesiono nową świątynię na miejscu dotychczasowego kościoła katolickiego.

Obecny kościół w Rudziczce zbudowano w latach 1801-1803 w stylu klasycystycznym. Kamień węgielny pod jego budowę położono 1 czerwca 1801 roku. Inicjatorem budowy był ks. dziekan i proboszcz Thomas Graber. Poświęcenia kościoła dokonał biskup wrocławski książę Melchior von Diepenbrock, który w 1850 r. odwiedził Rudziczkę. W 1863 r. wymieniono dotychczasową posadzkę zbudowaną z kamienia łamanego i cegły na marmurową, zdobioną motywami kwiatowymi, w 1868 r. zamontowano nowe organy, w 1888 r. Odrusch z Głubczyc wykonał nową ambonę (ostatnia renowacja w 1993 r.), w 1892 r. założono nowe okna witrażowe z patronami sąsiednich kościołów: św. Anny (patronki Niemysłowic) i św. Jerzego (patrona Mieszkowic). W 1935 r. wzniesiono obecną wieżę kościoła.

Opis

Kościół pw. Świętej Trójcy w Rudziczce usytuowany jest na wzniesieniu przy drodze w centrum miejscowości. Przy kościele znajduje się cmentarz z nagrobkami z XIX w. Kościół wzniesiony został na planie elipsy jako budowla orientowana z czworoboczną wieżą z wieżyczkami od zachodu i prostokątnymi przybudówkami, w których mieszczą się zakrystia (od północy) i kruchta z lożami na piętrze (od południa). Korpus kościoła przykryty jest charakterystycznym dachem u nasady na planie elipsy i o łukowej kalenicy schodzącej do samej nasady. Wieża - trzykondygnacyjna, dzielona gzymsami i zwieńczona attyką. Nieco niższe od korpusu przybudówki przykryte są dachami siodłowymi o kalenicy prostopadłej do korpusu. Obiekt jest murowany z cegły, otynkowany o elewacjach artykułowanych zamkniętymi segmentowo otworami okiennymi rozmieszczonymi po pięć z każdej strony (od pd. i pn.). Korpus kościoła obiega podwójny gzyms koronujący. Ponad wejściem głównym znajduje się płycina z datą budowy kościoła. Salowe wnętrze nakryte jest sklepieniem żaglastym. Ściany artykułowane są kanelowanymi pilastrami, pomiędzy którymi znajdują się płytkie nisze z otworami okiennymi. Od zachodu znajduje się wsparty na kolumnach jońskich chór muzyczny.

Wystrój wnętrza pochodzi częściowo z końca XVIII w., lecz w dużej mierze został zmieniony w czasie kapitalnego remontu z przełomu XIX i XX wieku. Architektoniczny ołtarz główny z ok. 1800 r. przeniesiony został w 1826 r. z kościoła Franciszkanów w Raciborzu. W jego retabulum znajduje się obraz św. Trójcy z 1888 r. namalowanym przez Josepha Fahnrotha. Ponadto w świątyni znajdują się ołtarze boczne, obrazy z 1662 r. przedstawiające św. Ludwika i św. Bonawenturę, barokowy krucyfiks, dzwon z 1858 r., organy z 1867 r. (2 manuały z 14 głosami), ambona z 1888 r. (wykonana przez rzeźbiarza Paula Ondrusch z Głubczyc), witraże z 1892 r. - dwa z nich to witraże figuralne, przedstawiające patronów sąsiednich kościołów: św. Anny, patronki Niemysłowic oraz św. Jerzego - patrona Mieszkowic. Ponadto przy bocznym wyjściu z kościoła znajdują się dwie figury św. Antoniego i Chrystusa, przy wejściu do zakrystii - figury św. Józefa i św. Barbary, a w nawie wiszą obrazy Chrystusa z XVIII w., bł. Jana Grande z XVIII w., św. Piotra Kanisi z XVIII w. Matki Boskiej z Dzieciątkiem z 1 poł XIX w.

W elewacji przy bocznym wejściu do kościoła znajdują się dwie kamienne, renesansowe płyty nagrobne małżonków Christofa Workwitz - Morkwitz z Rudziczki i żony Urszuli Bischofshey z 1606 r. Pochodzą one z wcześniejszej budowli. Obok znajduje się epitafium z 1674 r. poświęcone zmarłym rodzicom ówczesnego proboszcza.

Trójca Święta

Jednym z elementów wyposażenia kościoła jest architektoniczny, przyścienny ołtarz główny z 1800 r., który został przeniesiony do Rudziczki w 1826 r. z kościoła Franciszkanów w Raciborzu. Umieszczone w retabulum ołtarza przedstawienie Trójcy Świętej zostało namalowane przez Josepha Fahnrotha w 1888 r., o czym świadczy sygnatura znajdującą się w prawym dolnym rogu obrazu. W centrum kompozycji na tle rozświetlonego nieba przedstawione zostały osoby Trójcy Świętej: po prawej Bóg Ojciec jako starzec siedzący na obłokach, po lewej postać Jezusa obejmującego dużych rozmiarów krzyż, pomiędzy nimi gołębica symbolizująca Ducha Świętego. Bóg Ojciec, odziany w zielone i beżowe szaty unosi prawą dłoń w geście błogosławieństwa, a stopą wspiera się na kuli ziemskiej, podobnie jak Chrystus, ubrany w białą tunikę i czerwony płaszcz. Wyjątkowo ciekawym elementem kompozycji jest znajdujący się w dolnej części obrazu krajobraz z górującym nad nim kościołem w Rudziczce, mający charakterystyczny plan elipsy i wypukłą kalenicę dachu. Stacje Drogi Krzyżowej Dopełnieniem wystroju wnętrza jest zespół obrazów stacji Drogi Krzyżowej, wykonanych przez Fahnrotha w 1890 r., jak podaje sygnatura znajdująca się w prawym dolnym rogu przedstawienia stacji XIV. Obrazy, zawieszone w nawie, pod chórem organowym ukazują Mękę Pańską na tle krajobrazu architektonicznego (stacje I-VII) oraz górzystego pejzażu (stacje VIII-XIV). Główną postacią całego cyklu jest Chrystus odziany w białą szatę i czerwony płaszcz (stacje I-IX), a od stacji X w białe perizonium przewiązane na biodrach. Początkowe przedstawienia są barwne, dynamiczne i wielopostaciowe, a poszczególne postacie są zindywidualizowane o ekspresyjnej mimice twarzy. Końcowe sceny są przedstawieniami bardziej kameralnymi, ukazanymi na tle ciemnego, pochmurnego nieba.

Kościół użytkowany, dostępny.

Oprac. Joanna Banik, Aleksandra Ziółkowska, OT NID w Opolu, 04-08-2015 r.

Rodzaj: kościół

Styl architektoniczny: klasycystyczny

Materiał budowy:  ceglane

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_16_BK.20025, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_16_BK.24155