Historia

Budynek ratusza został wybudowany w latach 1842-1844 na miejscu starszego, późnogotyckiego, znanego z ikonografii. Autorem projektu był Emil Carl Flaminius. Obiekt nieprzerwanie pełnił funkcję ratusza.

Opis

Ratusz usytuowany jest w centrum układu staromiejskiego, w obrębie tzw. Nowego Rynku, fasadą skierowany na północny-wschód. Od zachodu bezpośrednio sąsiaduje z kościołem parafialnym. Eklektyczny budynek ratusza stanowi jedyny element wewnętrznej zabudowy Rynku. Teren Rynku jest wybrukowany. Jest to obiekt murowany z cegły, założony na rzucie zbliżonym do kwadratu, z pseudoryzalitem na osi fasady i tarasem pośrodku elewacji tylnej, pomiędzy ryzalitami bocznymi. Trzykondygnacyjna, podpiwniczona bryła nakryta jest dachem wielospadowym. Otynkowane elewacje ozdobione są bogatym detalem architektonicznym, odnoszącym się głównie do neorenesansu i neogotyku, tj., boniowanie, sterczyny, krenelaż, pilastry, półkolumny. Okna zamknięte półkoliście rozmieszczone są w regularnych układach. Duże okna pseudoryzalitu fasady dekorowane wyobrażeniem orła oraz motywami heraldycznymi.

Zabytek dostępny dla zwiedzających.

Oprac. Marta Kłaczkowska, OT NID w Zielonej Górze, 20.11.2014 r.